Category / Vlog

by Evren Soyuçok

e-vren günlüğü 3. Yıl Tanıtım VideoBlogu

Uzun süredir yazıyorum… Bahaneyle üretiyorum… Bu vesileyle bambaşka bir alemde yaşıyorum. e-vren günlüğü sınırları içinde ortaya çıkan ama bana pek de benzemeyen ikinci e-vren’le büyük mutluluklar, sevinçler, hüzünler, sıra dışı tecrübeler paylaşıyorum. Bu e-lektronik yaşam serüveninde tanıdığım / tanımadığım pek çok insan beni yalnız bırakmıyor. Kimisi ses veriyor; kimisi yorumlarıyla renk katıyor; kimisi sessiz sedasız bu e-yaşam yolculuğuna ortak oluyor.

Kariyerimin en büyük parçası evrengunlugu.net’te yazmaya ve paylaşmaya devam ederken, uzun vadeli hedeflerimden birinin ilk adımlarını flickr‘da atmaya başladım. Özel yaşamıma tanıklık ettiğiniz gibi “adı bende saklı kariyer projemin ilk tohumları“na da ortak oluyorsunuz. Söyleyemediklerimi yazmaya, anlatamadılarımı paylaşmaya devam edeceğim. Okuyan okumayan ama hayatımda yer alan herkese yürekten teşekkür ediyorum.

by Evren Soyuçok

Evren Ana Haber Bülteninde

Tamam biliyorum, çok yerde yazıp söylemişimdir: Gözüm Ali Kırca‘nın koltuğunda, diye. Aşağıdaki videonun bu hayalimle yakından uzaktan bir alakası yoktur, öncelikle bunun altını çizmek istiyorum :) Çankırı‘daki Dünyanın Tadı: TUZ projesinin son günü katılımcı arkadaşlara seyrettirmek için komik bir şeyler yapalım dedik. Berkay’la ilgili videoların yanına bir reklam bir de ana haber bülteni eklemeye karar verdik. Tuz Projesi’ni dozunu kaçırmadan dalgaya almaya çalıştık ve çekimler sırasında gülmekten ikiye yarıldık ki sabaha zor toparlanıyorduk :) Şimdi aşağıdaki ilk video Erdinç tarafından, Merve’nin megapikseli düşük (!) fotoğraf makinesiyle çekiliyor. {Bütün görüntüler tek bir videoblogta birleştirildi. Bkz. aşağıda} Kendisi ve Duygu da kameranın arkasında kıs kıs gülüyorlar. Nihayet 5. denemede olayı bitiriyoruz :) 

Muhaberimiz Merve Öztaş’a meydanda bağlandığımız görüntü elimdeki cd’lerde çıkmayınca aradaki bağlantıyı bir fotoğraf karesiyle sağlamaya çalışıyorum :) Ana Haber Bültenimizin 2. Bölümü ertesi gün çekildi. Arkadaki Tuz Tv ambleminin olmayışından ve kıyafetimin farkılılığından anlaşılıyordur :) Çekimlerde gülmekten öyle çok vakit kaybı yaşıyorduk ki artık yanlış da konuşsak, gülsek de kesmeyip devam etmeye karar verdik. Asmalı Konak muhabbetine de değinmek istiyorum. Çankırı’da akşam yemeği için Asmalı Konak isminde muhteşem bir yere gittik. İşletme sahibine önceden haber verilmesine rağmen gece yarısı gözlemelerimize kavuşabildik ve o satten sonra yemek yesek de yemesek de farketmiyordu. Çünkü sinirler iyice gerilmişti :) İşte, resmen proje şebeğine döndüğümüz son görüntüler: 

by Evren Soyuçok

İlk Sesli Görüntülü VideoBlog :)

Aşağıdaki video, e-vren günlüğü’ndeki canlı canlı performans sergilediğim ilk video blog olması bakımından benim için büyük önem taşıyor. Görüntüler, Çankırı‘daki Dünyanın Tadı: TUZ AB Projesi‘nin bir öğle arasında çekildi. Projenin en küçük katılımcılarından Berkay, rahatsızlanmıştı ve programın geri kalan kısmını oteldeki odasında istirahat ederek geçirmek zorunda kalmıştı. Biz de Erdinç‘le otele döndüğümüzde Berkay’a böyle bir sürpriz yapmak istemiştik. Bir geçmiş olsun ziyareti bakın nasıl bir yardımlaşma programına dönüştü :)

                                                

İkinci bölüm de ertesi gün Berkay’ı ailesinin yanına uğurlarken Çankırı Otogarında çekildi. Berkay’ın rahatsızlığı devam etmişti ve projeyi yarıda bırakmak zorunda kalmıştı. Biz de oynadığımız oyunu devam ettirip, yardımlaşma programının son kısmını çekmeye karar verdik. Otogardaki diğer yolcuların şaşkın bakışları arasında Berkay, yazdığı mektup sayesinde program ekibimizin desteğiyle bir AB Projesine katılan ve eski hayatına mutlu mesut bir şekilde dönen gencimizi oynuyordu :) 

                                             

by Evren Soyuçok

Telefonla Radyoya Bağlandım :)

Aydın Life‘ın aylardır beklenen son sayısıyla güncelliğini bir türlü kaybetmeyen yazım da görücüye çıkmış oldu. Bir blog yazarı olarak “Basit Yaşama“yı ele almak, kanımca cesaret isteyen bir davranıştı :)

Yazının e-vren günlüğü’nde yayınlanmasının hemen ardından sevgili Salih, Radyo Gençlik’teki programında Basit Yaşayacaksın‘ı okumak için izin istedi. İnsanın iç sesinden duyup da kaleme aldığı kendi yazısını bir başkasının -hele ki çok sevdiği bir insanın ağzından- duyması çok başka bir duyguymuş. Salih benim yazımı programında okur da ben telefonla canlı yayına bağlanıp kendisine canlı canlı teşekkür etmez miyim hiç :)

by Evren Soyuçok

Hüss’le Resim Çektik :)

Başlık her ne kadar Türkçe cümle kuruluşuna aykırı olsa da bugün Hüss‘le yaşadıklarımızı birebir karşılıyor aslında. Haftanın ilk günüymüş, bugün pazartesiymiş umursamadık ve aldık elimize kağıdı boyaları resim çizmeye başladık. Bizce komik oldu yaptıklarımız ama video çekmek isteyen Hüss, resim yapamadı doğru dürüst. Ne de olsa ayağına kadar su bile getiren bir amcası vardı :) 

by Evren Soyuçok

Öğretmenimi Arıyor{d}um

İlkokul öğretmenim Aynur DURMAZ‘ı aradığımı birkaç kez e-vren günlüğü’nde yazmıştım. 1991 yılında bizi mezun edip Antalya’ya taşınan öğretmenimle o günden beri görüşmem mümkün olmamıştı. Kendisine ulaşabilmek için okul idaresiyle görüşüldü, telekom kayıtları tarandı, öğretmenimin eski meslektaşlarından bilgi alınmaya çalışıldı. Ama bütün çabalar sonuçsuz kaldı. Öyle ki şansımı burada da aradım. Ve birgün hiç beklenmedik bir bilgi sayesinde 15 yıllık hasret sona erdi. 1 dakika 5 saniyelik VideoBlog’ta ilk defa çok kısa da olsa sesimi duyacak, ilkokuldaki eski bir fotoğrafımla karşılaşacaksınız. Her şeyden önemlisi yaşamıma elektronik ortamda tanıklık eden siz ziyaretçiler, benim için çok önemli bir gelişmeye daha şahit olacaksınız. Bu macerayı hep birlikte paylaşmadık mı zaten? 

 
Telefon görüşmesi elbetteki bu kadar değil. VideoBlog, kısa oldu ki tadında kalsın istedik. Yarım saate yakın bir konuşma gerçekleştirdik ve hepsi de kayda alındı. Beni en çok şaşırtansa bunca yıl sonra öğretmenimin sadece ismimi söylememle beni tanımış olması. Telefonda ne konuştum, nasıl konuştum hiç bilemedim. Elim ayağıma dolaştı. Sonradan ses kaydını dinledikçe heyecandan ne kadar da saçmaladığımı farkedip, utandım :) Öğretmenim hala Antalya’da yaşıyormuş, artık emekli olmuş. İlk fırsatta da görüşmek istiyoruz birbirimizle… 

Ses kayıtlarının ve fotoğrafların düzenlenmesi yeğenim Haktan tarafından gerçekleştirildi. Yardımlarından dolayı kendisine çok teşekkür ediyorum.