Whatsapp aile grubunda geçen akşamki yazışmalarda konu, “sesli kitap okuma”ya geldi. Annem, yüksek sesle kitap okumanın strese iyi geldiğini yazdı. Ziya, oğlu Efe henüz okuma bilmediği için ona zaten kitapları sesli okuduğunu söyledi. Ben de “Aslında kitap sesli okunur, diğer türlü diksiyona pek faydası yoktur” gibi iddialı bir çıkışta bulundum ;) Ziya, bunu “ilk defa duyduğunu” söylerken İbrahim de “Bu söylediklerinizden kitapların haberi var mı acaba?” diye sordu.

2015 – 2017 yılları arasında hazırladığım “internet günlüğü”ne 5 yıl aradan sonra yeniden başlamanın heyecanı içindeyim. İnternetin nabzını tuttuğum internet günlüklerini hazırlamak ciddi bir kaynak taramasını gerektirdiği için “dijital arınma” yaşamaya karar verdiğim süreçte uzak durduğum bir uğraş oldu. Enerjimi yeniden toparlayıp dijital ve siber dünyadaki gelişmeleri yakından takip etmek için kolları sıvadım. Keyifli okumalar:

internet günlüğü podcastlerini yaparken konuk ettiğim herkese “olanı değil olması gerekeni” konuşalım dememe rağmen ilginç şekilde durum tespiti yapmanın ötesine geçemiyorduk. Bu, bizim milletimize özgü bir durum mu bilmiyorum ama bu konuda uzun süredir “kendimi” sorguluyorum. Henüz pek beceremiyorsam da “miş’li, di’li geçmiş zaman kipinde cümleler kurmamaya çalışıyorum. Çünkü fazlasıyla geçmişe takılıp kalan, deyim yerindeyse gözü sürekli dikiz aynasında yol almaya çalışan biriyim. Hayallerim, hedeflerim, yazmaya çalıştıklarım, gerçekleştirmeyi planladığım fikirler ve hayata geçirdiğim projelerle ancak yüzümü geleceğe dönük tutabiliyorum. Fakat şu di’li geçmiş zamanlardan tam anlamıyla sıyrılabilsem daha fazlasını yapabileceğimi, daha çok üretebileceğimi ve verimli olabileceğimi biliyorum.