Kadir Has Üniversitesi Yeni Medya Bölümü Öğretim Görevlisi İsmail Hakkı Polat‘ın Akbank Sanat’ta başlattığı “Yeni Medya Söyleşileri”nin üçüncüsüne katıldım. Konusu “Yeni Medya ve Yayıncılık”, konuğu onedio.com’un kurucusu Kaan Kayabalı’ydı.
Kelimeleri, bazen bilinçli bazen bilinçsiz şekilde kullanırız. Bu, bizim kültürel birikimimizle ilgili ipuçları verir. Eş anlamlı kelimelerden hangisini kullandığımızın da çoğu zaman farkına varmayız ama hangisini tercih ettiğimiz de bizim hakkımızda fikir verebilmekte. “Bütün” mü diyorsun “tüm” mü? “Ayrıntı’yı mı kullanıyorsun “detay”ı mı? “Kelime”yi mi yoksa “sözcük”ü mü daha çok kullanıyorsun? “Mesela”yı mı “örneğin”i mi tercih ediyorsun? diye sorduğum arkadaşlarım olmuştur, kısa bir şaşkınlık yaşayıp bunun üzerine daha önce hiç düşünmediklerini söylerler, eş anlamlı kelimelerden hangisini kullandıklarını sorgularlar. Bu kez de “hikâye mi öykü mü?” bunun üzerine düşündüm. İlk bakışta eş anlamlı gibi görünen bu iki sözcük aslında tam olarak aynı anlama gelmiyor. Örneğin Doğan Aksan da dilde eş anlamlı sözcük olamayacağını savunuyor. Hikâye nedir, öykü nedir, biraz daha yakından bakalım:
E-günlük olarak tanımladığım blog yazmaya başlayalı tam 13 yıl 6 ay oldu. Gerçek anlamda günlük tutmaya ise 25 Ekim 1995 tarihinde başlamışım. Geçen gün, eski günlüklerimi tekrar elime alıp karıştırırken hatırladım. Defterde başlayıp internet ortamındaki bloğa uzanan günlük tutma maceramın ilk ateşini Çocuk Kalbi adlı eseriyle Edmondo De Amicis ateşlemiş. Bunu, yirmi dört yıl önce şu cümlelerle anlatmışım: “Böyle günlük yazmaya nasıl başladım, nerden ilham aldım biliyor musun? Çocuk Kalbi adlı kitaptan. Edmondo De Amicis yazarıydı. Bir çocuğun günlüğünde yazanları bir kitapta toplayıp anlatmış. Çok güzeldi ve bunun bana yararı çok oldu. Gerçekten kitap okumak çok yararlı ve insanlara bazı konularda çok yardımcı oluyor.”
Yanlış hatırlamıyorsam, henüz üniversite birinci sınıftaydım. Bir bayram günüydü, evlerine bayramlaşmaya gittiğimiz akrabamızın kızı hangi bölümde okuduğumu sorduğunda “Edebiyat” demiştim. “İyi de hangi edebiyat bölümü, mesela ben Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümünde okuyorum?” demişti. O gün o kızın uyarısıyla cevabımı “Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü” diye düzeltmiştim. O gün bugündür de mezun olduğum bölümü söylerken buna hep dikkat ederim.
Bloglarımız sayesinde 2008’de tanıştık Dilara’yla, yine aynı yıl bloğumda misafir kalem oldu. O dönem çok sık iletişimde olduğum, ilk blog yazarı arkadaşlarımdandı. Hatta şu an WordPress kullanıyorsam Dilara’nın yıllar önceki ısrarı sayesindedir. 2005 yılında yazmaya başladığı bloğu edpharos.com, on yıllık bir sürecin sonunda yanlışlıkla silinince rotayı YouTube‘a ve Instagram’a çevirdi. Ama blog tutkusu ağır bastı ve birkaç yılın ardından bu kez genç bir anne olarak icimdekianne.com bloğunu açtı. Dilara’yla Eylül 2018’de YouTube canlı yayını yaptık ancak hemen ardından sağlık sorunlarım ortaya çıkınca canlı yayın kaydını montajlayıp burada paylaşabilmem dört ayı buldu.
Benim için zor bir yılı geride bırakıyorum. Yaşadığım sağlık sorunlarını saymazsam, 2018 kültürel anlamda oldukça verimli geçti. Yılın neredeyse her haftasını devlet ve şehir tiyatrolarının oyunlarını seyrederek geçirdim. Okuma deneyimi açısından da verimli bir yıl geçirdiğimi zannediyordum ancak her yıl olduğu gibi bu yıl da okuduğum kitap sayısı ile toplam sayfa sayısını hesaplayınca 2017’nin gerisinde kaldığımı görüp şaşırdım.
