Dün, Hüss ve Ziya‘yla Cuma namazındaydık. Merkez vaazda müftü, Evliya Çelebi ve Adnan Menderes camiilerinde cuma namazı kılabilmeleri için bayanlara yer ayırıldığından bahsetti. Cuma namazları kadınlara farz değildi ama vaazlardan, hutbelerden ve namazın sevabından faydalanmak isteyen bayanlara iki camide de olsa böyle bir imkan sunulmak istenmişti. Ramazan’dan Ramazan’a sadece teravih namazlarında camiye girebilen bayanlara cuma namazlarında da kapıların açılacağı haberi çok hoşuma gitti.

Çin’in soydaşlarımıza uyguladığı katliam son derece sinir bozucu ve kabul edilemez bir vahşet. Üstüne de Ruhban okulunun açılacağına dair olumlu sinyaller dönemine girdik. Lionslar gibi Atatürk’ün kapattığı çoğu şeyin ölümünden sonra yeniden açılmasına alışmıştık nasıl olsa. Perşembe günü NTV habere bir milletvekili konuk olup bu olayı değerlendiriyordu. Bizim medyamız artık sorulması gereken ama yıllardır sorulmayan soruları sormaya cesaret etmeye başlamış gördüğüm kadarıyla. Haber sunucusu bayan, mileltvekiline soruyor: “Türkiye’de bütün eğitim kurumları Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı olmak zorunda ama Ruhban okulu Türk yasalarına bağlı olmadan açılmak ve eğitimini sürdürmek istiyor. O halde biz Yunanistan’da bir İmam Hatip Lisesi açmak istesek onlar buna izin verirler mi?” Harika bir soru! “Elbetteki hayır” diyor milletvekili. “Orada yaşayan Türklerin kendi müftülerini seçmelerine bile izin verilmiyor, bırakın İmam Hatip Lisesi açmayı!“ Bu soruları canlı yayında bir ulusal kanaldan sormak gayet mühim ama siyasilerimiz AB kriterleri diye bütün özgürlüklerimizi kısıtlamaya çalışayan Avrupalı meslektaşlarına bu soruları doğrudan sorsalar daha etkili olmaz mı?

Ankara-İstanbul fotoğraflarımdan sonra “vay amma göbeklenmişsin“ şeklinde insafa, insanlığa hiç yakışmayan mesajlar alınca çarşamba günün gençlik yıllarımdaki gibi yeniden sağlıklı yaşam yürüşlerine başladım :) Üç günde   toplam 30.15 km olmak üzere 36.914 adım yürüyüş yaptım :) Bu zaman zarfında önümde duran kurabiyeleri, dondurmaları yemediğimi yazmıyorum bile :)

Haftanın son günü; cuma akşamı Eray geldi kız kardeşi Nilay‘la. Aydın’ın biraz dışında serin serin çaylarımızı içtik. Cumartesi sabahı da Aytepe Mesire’de Aydın manzarasında kahvaltımızı yaptık. Kocaman bir şirkete transfer olan benim güccük fok balığımı bu vesileyle artık daha sık göreceğim :)