Yazının başlığı, her ne kadar bir anlatım bozukluğu cümlesini düzeltiyor gibi olsa da maksat birkaç not üzerinden anıları tazelemek. Evdeki ıvır zıvırı düzenlerken elime geçen eski bir defterde Ziya ve Deniz‘in düğün fotoğraflarına dair aldığım notları buldum. Bu notlar, Eylül 2012’deki düğünde çekeceğim birkaç karenin taslağıydı. O halde en başa döneyim: Fotoğraf çekilir ama önce çizilir. Nasıl mı?

İlk çizimde Ziya’yı ve Deniz’i yan yana düşünüp ellerinde Elif Şafak‘ın Aşk kitabını tutarken tasarlamışım. Bu arada çizim konusundaki kabiliyetsizliğimin farkındayım.

Yukarıdaki çizimin gerçeğe dönüşmüş hali de bu kare. Bu arada elimizde Aşk kitabının pembesi vardı ama erkek okurların serzenişlerinden dolayı yayınevinin daha sonra füme baskısını yaptığı yeni hali bizde yoktu. Düğün gününe kadar kitabın füme renginin bulunması için büyük çaba sarf ettiğimizi hatırlıyorum. Merak edenler için Aşk kitabını kullandığımız başka bir kare daha var. (Son bir not: Bu kareyi Elif Şafak’ın görüp görmediğini soranlar çok oldu. Sosyal medya üzerinden veya birileri tarafından kendisine mutlaka bu kare ulaştırılmıştır olabilir. Fotoğrafa bakıp tebessüm edip geçmiştir diye tahmin ediyorum.)

Ziya’yı elinde evlilik cüzdanıyla kaçarken, Deniz’i de arkasından şaşkınlıkla bakarken komik çizdiğimi kabul ediyorum. Zaten çizim konusundaki yeteneksizliğimi tartışma konusu yapmaya gerek yok; her şey ortada.

Yukarıdaki çizimin gerçeğe dönüştüğü bu fotoğrafın, Ziya’ya bu pozu verdirmeye çalıştığımız 188. kare olduğu ayrıntısını da paylaşayım. Bu arada halk arasında iki farklı kullanımı olan ‘evlililik cüzdanı’ veya ‘nikah cüzdanı’nın resmi adı “Aile cüzdanı”. Ziya her ne kadar alıp kaçıyor gibi görünse de aile cüzdanlarının Deniz tarafından itinayla muhafaza edildiğine eminim ;)

Üçüncü ve son taslak çizimi de genç çiftimizin anne babalarının gençlik dönemlerinden fotoğrafları üzerine kuruluydu. Tabi gözümdeki kareyi yukarıdaki çizime ne kadar başarıyla yansıtabildiğim tartışılır ancak ortaya çıkan sonuç o kadar da fena sayılmaz:

Anne babaları evlatlarıyla düğün fotoğraflarında bir araya getirmek aslında iyi bir fikir denilebilir. Yukarıda Mahir abi ve Emine ablayı, düğünlerinden bir karede görüyoruz. Anne kız ne kadar da benziyorlarmış. O dönem alev kırmızısı papyon ve onunla uyumlu yaka mendili takan bir damat… Nasıl da şık. Ziya’nın elindeki karede annemle babam, benim ve Ziya’nın doğduğumuz evdeler. O fotoğraf çekildiği tarihte ben henüz 1-2 yaşındaydım galiba ama Ziya henüz doğmamış olabilir. Annemin her fırsatta dile getirdiği “Babanla birbirimize çok aşıktık” sözü bu karede de tüm canlılığıyla karşımızda. Aynı canlılık babamın ve annemin boğazlı kazaklarındaki muhteşem renklerde de kendini göstermiyor mu?

Yukarıdaki 3 fotoğraf taslağından ayrı 2 tane daha çizim var ancak onları gerçeğe dönüştürememişim. Hatta çizdiğim taslaklardan birini fotoğraflayabilmek için bir Drone’a ihtiyacım varmış ama 2012 yılında henüz drone diye bir teknoloji yoktu.

Amatör ruhla çekilen bu düğün fotoğrafları, eksiğiyle fazlasıyla bir hayalin gerçeğe dönüşümü. Fotoğraf eğitimlerinde “çekmek istediğiniz fotoğrafları internette aratın, örnekleri telefonunuza yükleyin ve onlara bakarak benzerlerini çekmeye çalışın” derlerdi. Esinlenmek güzel olabilir belki ama gözünüzde canlandırdığınız kareleri kağıda çizerek taslak oluşturmak da bir çözüm olabilir. Çünkü insan bazen çekilmemiş bir fotoğrafı hayal edebiliyor. Bu serinin tamamını görmek isterseniz Flickr’daki albüme bakabilirsiniz.

En çok buralardayım: Instagram | Facebook | Twitter