Cami içinde yer bulamayınca, üst kattaki terasında kıldım Teravih namazını. Ağustos böceklerinin “cırcır” sesleri eşliğinde, milyonlarca yıldızın altında, hasırların üzerinde… Sağ tarafımdaki çocuklar kıkır kıkır güldüler, imamdan önce rükuya – secdeye gidip, birbirleriyle yarıştılar. Ve ben eski Ramazanlarımı düşündüm. Zaman “hiç yaşanmamışçasına” geçiyor, fark ettim bir kere daha.
Hüss’le sokağa attık kendimizi öğleden sonra. Sonbahar’ın ilk yağmurları düşüyordu Aydın sokaklarına. Yağcılariçi sokağında tutulduğumuz ılık eylül yağmurunun tadını çıkardık. Oruçlu, yorgun ve de halsizdim ama bunun Hüss için hiçbir önemi yoktu. Çocuk parkında bilmem kaç defa kaydıraktan kaydı, hemen de arkadaşlar edindi. Kendisine çikolata uzatan amcaya teşekür edip, “oruçlu olduğunu iddia etmesine rağmen” çikolatayı bir çırpıda ağzına attı. Elektrikli lokomotiflere bindi, yol boyu meyve suyu ve oyuncak istedi. “İnsanların oruç tuttuğunu, hiçbir şey yiyemediklerini, onların gözleri önünde bir şey yerse ayıp olacağını” söylediğimde de “ben oruç tutmak zorunda değilim ki” diye cevabı yapıştırıverdi 5 yaşındaki Arı Maya’m :) Ama Hüss’e sorarsanız bizimle birlikte her gün oruç tutuyor, günde 5 öğün yemek yiyerek :)
AİLENİN İLK İFTARI
Aile içindeki ilk iftar buluşması bu akşam bizde gerçekleşti. Dedemler, Dayımlar ve Teyzemler hep bir aradaydık. 15 kişiydik ama 7 kişi de firemiz vardı. Her yıl biraz daha çoğalıyoruz, aslında azalmaya doğru yaklaşırken. Torunlar evlenmeye başlıyor, yeni torunlar dünyaya geliyor, yaşlılar daha da yaşlanıyor. Dedem ve anneannemin yüzündeki her bir çizgiyle beraber, hayatımıza yeni şeyler ekleniyor: Yeni insanlar, yeni eşyalar, yeni adetler, yeni sevinçler, yeni acılar…
Bu hayatı bizim ikinci seyredişimiz. Ve öylesine hızla geçiyor ki… Az önce söylediğim gibi: Hiç yaşanmamışçasına geçip gidiyor. Ard arda doğumlar, ölümler, Ramazanlar, bayramlar… Sanki yuvarlak bir dairenin etrafında dolanıp duruyoruz ve hep aynı şeyleri -biraz değişerek- yaşıyoruz. Aynı noktaya her gelişimizde ya yanımızdaki biri eksiliyor, ya yanımıza yeni bir yüz ekleniyor, gençleşiyor, yaşlanıyor ve her seferinde biz bu filmi bir yerden hatırlıyoruz!
