Category / Misafir Kalemler

by Evren Soyuçok

Azrail’i Beklemeden Öldürün Kendinizi!

{Nisan ’07 MisAfiR KaLeM Yazısıdır}

Çok garip bir alem bu sanal alem… Herkes bir yerlere üye, bir sitenin hayranı, forumlarda adı geçiyor. Kısacası kızların, erkeklerin şahıslarına münhasır hallerini üye oldukları sitelere bakarak anlayabiliyoruz. Bunun yanında; Okul yollarında sevdiğini takip eden, gece telefonlar bekleyen, sıralara şiirler yazan, gömleğinin iki düğmesi açık, saçları yana taralı gençlik yerine, msn listeleri kalabalık, nicknameleri üç noktalı sözlerle dolu, okul sıraları msn adresleri ile süslenmiş gençlik var.

Bir toplumun hal ve hareketlerini, kültür seviyesini, ilgi alanlarını da sanal alemlerde gezerek görebiliyoruz. Örneğin bir video sitesinde Coşkun Aral adıyla tarama yaptığımızda bir video, Banu Alkan olarak tarama yaptığımızda sayısız video ile karşılaşmamız gibi… Bir de sanal alem muhakemesi vardır bilmem dikkat ettiniz mi? Bir olay olur, bu olay forumlara taşınır hemen arkasından web siteleri yapılır, eğer görüş yanlışsa karşıt görüş çok değil hemen ikinci gün tavrını koyar ve konu forumlara taşınır, web siteleri yapılır. Sanal alemde halk doğruya en geç üç günde ulaşır. Örneğin, Hırant Dink cenazesindeki Hepimiz Ermeniyiz sloganına sanal alemin tepkisi kaç günde olmuştur?

Maillerde gelen o görsel sunular, özel gün ve haftalardaki özel mesajlar, her milleti kendi açısından kabuğuna çekilme derin mülahazalara sebebiyet verdi. Ülkemizdeki ulusalcığın artmasında Continue reading →

by Evren Soyuçok

Ne Güzeldir Sevmek

{Mart ’07 MisAfiR KaLeM Yazısıdır}

Ne kadar güzeldir bir sevdiğinin olması, en zor anında, hiç ummadığın bir zamanda bir selamıyla içini ısıtması. Ağlarken sesini duyar duymaz bütün olumsuzlukları anında unutmak, yağan karda başını pencereye yasladığında onu hayal etmek, yağmurlu havalarda soğuktan değil onu özlediğin için ta derinlerde bir yerinin sızlaması ne güzeldir. Bir merhabasıyla bütün karanlıkların aydınlanması, “gel” demeden yanında olduğunu bilmek, gittiğin her yere onu da kalbinde, benliğinde, yanında götürmek..

Ona dair şarkılar söylemek, bütün güvercinleri kaçırmak uğruna. Yazılar yazmak sayfa sayfa. En güzel cümleleri bile beğenmemek, en güzel sözleri bile ona yakıştıramamak ne güzeldir. Sonra düşünmek onu ve ne yazarsam yazayım ona dair bütün sözlerin güzel ve anlamlı olacağını; çünkü aşk kitabının kapağında, yüzünün olduğunu bilmek ne güzeldir.

Fark etmek, yok olmak, yanmak, yakılmak ne güzeldir.
Dönüp dolaşıp kendini onda bulmak ne güzeldir.

Ertesi gün Continue reading →

by Evren Soyuçok

İyiler Mutlaka Kazanır!

{Ocak ’07 MisAfiR KaLeM Yazısıdır}

Bundan üç ay önce işyerinde oturuyor ve bilgisayarda bazı işleri yapıyordum. Aynı zamanda da radyo da Slow Türk’ü dinliyordum. Müzik bitti ve Dj; “reklâmlardan sonra tekrar buradayız” dedi. Reklâmlara girildiğinde de birden Levent Yüksel’in sesi geldi. Bir reklamın müziğini seslendiriyordu. İlk dikkatimi çeken şey müziğin insanı rahatlatan tınısıydı ama daha sonra beni asıl vuran şeyin sözler olduğunu fark ettim. Sözler şöyleydi;  Continue reading →

by Evren Soyuçok

Bu Yeni Bir Hikaye

{Aralık ’06 MisAfiR KaLeM Yazısıdır}

YOL DA DOĞRUYDU YOLDAŞ DA DOĞRUYDU.

YANLIŞ OLAN BELKİ DE BEN’DİM…

Bu yeni bir hikaye, birkaç günlük belki de dün gecelik; ama kelimeler eski… Doğum kadar yakınmış ölüm aslında… Bunu hayatı soluklarken anlamıştım. “Anlamıştım”ı söyleyemediğim “an”larda ise takvim yaprakları 15 Mayıs 1982 ‘yi gösteriyordu. Güneşin doğmaktan zevk alıp, aşkıyla kavurduğu bir toprak parçasında gözlerim gökyüzünü ezberlemiş. Kütahya/Tavşanlı/Bozbelen Köyü Aşağı Mahalle No:77 Continue reading →

by Evren Soyuçok

EVET {eşittir} HAYIR {mıdır} ?

“Birine evet dediğimiz anda bütün dünyaya da hayır mı diyoruz acaba?”

{Ekim ’06 MisAfiR KaLeM Yazısıdır}

Ruh Eşim’e…

Kızgın bir yaz güneşinin kavurduğu kumsal karşılaştırır “EVET”le bizleri kimi zaman, kimi zaman bir asansör loşluğunda karşına çıkar hayatın gerçek renkleri tüm çıplaklığıyla. Soluğun kesilir sanırsın (sıcaktan yada korkudan); kesilir de nitekim. Uyku hiç tanımadığın yabancı olur yatağında, yorgan düşmanın. “Yüreğime düştüğün an koptu fırtınalar, anladım okyanuslarımın rüzgarı sensin”lerle başlayan yazılar doldurur elinin değdiği her kağıdı ve her kağıt asılır gözünün değdiği her bir kareye.

Geçiyor diye yas tuttuğumuz Continue reading →