İnsanlar Ölüyor Fotoğraf Beklemiyor!

Bahtiyar

10 Mayıs Cuma akşamı kardeşim İbrahim’in düğününü gerçekleştirdik. O akşam akrabalarımızın büyük çoğunluğu oradaydı. Bahtiyar amcamız da salondaydı ama onu son kez görmek kısmet olmadı.

Bahtiyar amcam düğünden beş gün sonra 15 Mayıs sabahı, diş hastanesine gitmek için yola çıktığında bir aracın çarpmasıyla hayatını kaybetti. O, dedemin hem yetim hem öksüz büyüyen en küçük kardeşiydi. Hep garip, hep düşünceli, kendi halinde ama her zaman çok iyi bir adamdı. Varlığıyla da yokluğuyla da kimseyi rahatsız etmez, her zaman sessizce gelir sessizce giderdi. Bizim tüm iyi ve kötü günlerimizde yanımızda oldu. Bahtiyar amcam ismine rağmen çok da mutlu mesut bir hayata sahip olamadı. Kendini çok sevdirdiği gibi ölümüyle de herkesi derinden sarstı. ‘Bir varmış bir yokmuş’ masalı tam da amcamız için gerçek oldu.

Bizim sessiz sakin Bahtiyar amcamızın beklenmedik ölümüyle fotoğraf adına bir süredir kafamda olan bir projeye yoğunlaşmam gerektiğine karar verdim. Birkaç yılda tamamlanacak ve Aydın’dan Ankara’ya, İzmir’den Diyarbakır’a uzanacak bir plan program hazırlamam gerekecek. Rahmetli Bahtiyar amcamın vefatı bir kez daha anlamamı sağladı ki: Fotoğraf beklemez.

Bir şekilde bu yazıya rast geldiyseniz Bahtiyar amcama bir Fatiha göndermeyi de ihmal etmeyin.

3 Comments

  1. Şair ne güzel söylemiş: “Ölüm, zor gelmiyor, kaderde var lakin; dostlardan ayrılışın ızdırabı zor…”

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir