Halis Elciman, sosyal paylaşım sitelerinin blog mlog bırakmayan etkisine rağmen ısrarla blog tutmaya devam eden ve yıllardır takip ettiğim blog yazarlarından biri. Hatta geçen yıllarda benim KİR’li yazım ilk onun blogunda yayımlanmış sonra e-vren günlüğü’nde ziyaretçilerle buluşmuştu.
Halis’in, 9 Ağustos 2012 tarihinde yazdığı “Bir İftar da Siz Verin“ başlıklı yazısı, benim de uzun bir süredir üzerinde yazmak istediğim Ramazan, oruç, iftar gibi konulara değinmem açısından bahane oldu. Halis, bu ülkenin bir vatandaşı ve Müslüman bir genç olarak haklı sebeplerle Ramazan’ı sadece üç günlük bayramı için önemseyenlere kızıyor. O insanları da “sadece sonundaki 3 günlük bayram tatilini alayım bana yeter” diyenler olarak özetliyor. Aydın’da yaşayan biri olarak Ramazan’ın maneviyatının çok sevdiğim bu şehirde eksik olmasından hayıflanırım. Halis’in yazısındaki “İçinde bulunduğum şehirde maalesef Ramazan’ın geldiği anlaşılmıyor…“ cümlesinden de anlıyorum ki bu hayıflanma sadece bana özgü bu durum ve yalnız Aydın’a has değilmiş. Turistlerin bile bize bizden daha çok saygı gösterdikleri Ramazan’da insanların ortalık yerde yiyip içmesini anlamadığım gibi oruç tutmayanların, oruç tutandan daha hevesli bir şekilde bayram hazırlığına girişip en keyiflisinden bayram “tatili” yapmasını hiç anlamıyorum ;)
Yazısının devamında Halis, Denizli’deki iftar çadırlarından bahsediyor. Zaten yazının asıl çıkış noktası da bu. O satırları okurken ben de dönüp yine Aydın’daki duruma bakıyorum. Geçen Ramazanlarda buralara bir yerlere yazdığımı hatıyorum; Aydın’da iftar çadırının olmayışını. Neyse ki bu yıl Aydın Belediyesi sabit ve gezici iftar çadırları kurdu; Türk Kadınlar Birliği her yıl olduğu gibi bu yıl da aynı yerde iftar çadırını hazır etti. Güzelhisar İlköğretim Okulunun bahçesi de bu Ramazanda Semerkant dergisinin iftar çadırına ev sahipliği yapıyor. Oruç tutan – tutmayan herkes bir kez olsun iftar çadırında yemek yese keşke. Ama zengin ve fakirin aynı çadır altında oruç açmasını daha çok önemsiyorum. Halis’in çağrıda bulunduğu üzere Kimse Yok mu gibi sivil toplum kuruluşları aracılığıyla birkaç insanın iftar açmasına vesile olunabilir ama madem zenginsiniz ve madem iftariyelik yardımında bulunmak istiyorsunuz, en güzeli gidip alış verişinizi kendiniz yapmanız ve dinimizin de emri üzerine önce “en yakınınız”a bu yardımı ulaştırmanız.
Ramazan üzerine yazı yazmama vesile olan Halis’e teşekkür ediyorum ve her zaman ki söylemimi bu kez burada yazıya döküyorum: Keşke yılın 6 ayı Ramazan olsaydı.
Halis Elciman yazdı: Bir İftar da Siz Verin
—
Rica ederim Evren hocam, yalnız olmadığımı bilmek güzel :)