Birbirimizden sıkılıyoruz. İlla ki sıkılıyoruz.

İlişkilerin çoğunda birinin yüzü diğerine daha dönük oluyor. Bak Mecnun’a, bak Mevlana’ya. Leyla kaçtı, Şems gitti! Ya da kendine, arkadaşlarına, anne babana bak.

İlişkiyi sırtlayan ve ayakta tutmaya çalışan iki taraf değil genelde tek taraf.

Seven, aşık olan ilk sen olunca yükün daha da ağır oluyor.

Birbirimize tahammülümüz yok.

İlişkilerde herkesin kendine göre bir amacı var. Aşk’ın tek amaç olduğu ilişki televizyon dizilerinde bile kalmadı.

Sormak istemiyoruz, sorgulanmak istemiyoruz.

İki kişi aynı hayatı bir başına yaşamanın derdindeyiz.

Aşk’ın doğasına aykırı ama onu bile kendi halimizde, kendi kendimize yaşamaya alışıyoruz.

Sükunetimiz bozuluyor, birbirimizi korkutuyor, korkuyoruz.

Sonra… Bilmem kaçıncı birbirimizden yine sıkılıyoruz. İlla ki…

facebook’evreni ] facebook sayfası ] twitter’evreni ] RSS abonelik