Şubat 2011’de çektiğim yukarıdaki fotoğraf, geçen hafta flickr‘daki arşivimde en çok ziyaret edilen kare olmuştu. Ayakları yerden kesen bu fotoğraf aynı zamanda kardeşim ve nişanlısının adını “DeniZiya” koyduğum çalışmanın son karesiydi.
Bu çalışmayı yaparken, Aydın‘da fotoğraf çekmek için rahat bir ortam olmadığını ve çevredeki insanların da fotoğraf çekimine pek saygılı olmadığını tecrübe ettik ;) Kalabalık yerlerde ve şehir merkezlerinde fotoğraf çekmeyi sevmemekte haklı olduğumu bir kere daha görmüş olduk :P
Yeni bir hobi edinene kadar beni en çok mutlu eden uğraş fotoğraf. Ve 50 mm f:1.2 alana kadar da tek sevdam 50 mm f:1.8 II objektif ;)
DeniZiya serisinin tamamını {şuradan} görebilirsiniz.
—
evrengunlugu.net
2010-2011 dönemindeki yayın süresince Acil İhtiyaç Projesi Vakfı‘nı, AİP Vakfı’nın proje ve çalışmalarını gönüllü olarak desteklemektedir.
e-vren günlüğü sitesinden daha fazla şey keşfedin
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Her fotoğraf aslinda bir resimdir ama her resim bir fotoğraf degildir demişler, pek de doğru demişler.
“Tüm fotoğraflar birer memento mori’dir. bir fotoğraf çekmek demek, bir başka kişinin (ya da şeyin) ölümlülüğüne, incinebilirliğine ve değişebilirliğini katılmak demektir.
Resmin de benzer bir yükümlülüğü varmış gibi görünür. Ölecek olanı kaydettiğini düşünen her temsil, biçim kadar görünüşün ardındakine de ulaşmak ister. Fakat bu kaydedişin anlamı tersten işlemektedir. Yerine geçtiği kişi ve nesnelerin ölüme karşı direnirliğini, Garanti altına alma gibi bir inancı vardır resmin. İmge olarak kalacak olanın hem ölümlülüğünü hem de ölümsüzlüğünü göstermek ister. ”
Katılmak ne, altına imza atıyorum ;p
Güzel çalışmalar, tebrik ederim.
Ama çektiğimiz fotoğrafların resmini de yapmalı :)