İzmir’in mavisine karıştı Evren’in yeşili…
Ege’nin dalgaları vururken dallarıma,
sen neredesin şimdi?
Martılar tuzlu denizin kokusunu taşırken kıyılarıma,
sen başka kıyılardasın değil mi?
Ben koca bir Evren’de küçük bir evren olayım derken, sen yoluma taş oldun. Kimbilir kaç insan, tek bir cümlelik kaç aşk yaşadı benim baktığım yerden… Sen kimbilir, kaç cümle kurmak zorunda kaldın inandırabilmek için martıları kendine. Ben ne olmayı arzuladım, neyi yaşamayı istedim… Oysa şimdi, senin yalan kesende benim kelimelerim. Aldanıyor deniz, aldatıyorsun martıları.. Ey mavi! Onlar benim yeşilim!
—
facebook’evreni ] facebook sayfası ] twitter’evreni ] RSS abonelik
e-vren günlüğü sitesinden daha fazla şey keşfedin
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Maviye karşı inatla nasılda Yeşildim… boyar dururdum evreni gökkuşağıyla. Bazen adını koyamaz farklı renkler düşlerdim. Bilir misin? tanıdığım bütün morlar canımı acıttılar. Gitmeyi o yüzden istedim sarı sonbaharlardan.Nedense başka mevsimler sevmedi beni. O kocaman aşkların tam da önünden geçtim. Ne kadar farkedebildik ki birbirimizi? Taşımakta haklıydım fırçaları belki de. Maviyi ne kolay kıskanırdım bakınca yeşil yeşil… Kandırdım deniz, kandırdım seni.Zorladım, hırpaladım, denedim ama olmadı. Böyle kabul etsene beni, uzağa bakma belki burdayım:) yeşile boyanmış, çok Kırmızıyım…