Ramazanlar gerekti Seni hatırlamak için. Oysa unutmak için Seni, ne çok bahanemiz vardı. Cuma’dan Cuma’ya koşmaya başlar olduk Sana. Halbuki Senden kaçmak için ne çok sebebimiz vardı. Huzursuzluğumuzun çaresini, huzurunda aramak varken bayramdan bayrama çıkar olduk huzuruna. Ezanlar günde 5 vakit kimin için okunuyordu? Benim için mi okunuyordu? 5 defa günde her ezan başkalarını mı davet ediyordu? Senden geldik, Son’a gidiyoruz. Ne söz verdik, ne halt işliyoruz. Sözümüzü dinlemeyen çocuğumuza kızarken, Sana verdiğimiz sözlerden dönerek ne çok çocukluk ediyoruz. Artık dara düşmedikçe hatırlayamıyor, canımız yanmadıkça anamıyoruz adını, açamıyoruz avuçlarımızı Sana. İyi ki öğrenmişiz “Elhamdulillah Müslümanım”ı. Yoksa hepten unutacakmışız Müslümanlığımızı!

—

facebook’evreni ] facebook sayfası ] twitter’evreni ] RSS abonelik