23 Kasım Çarşamba akşamı annemden aldım ölüm haberini. Bizim çocukluğumuzun birkaç ‘abla’sından biriydin ve yaşın kaç olursa olsun bizim için hep genç bir ablaydın. Haberi aldığım günden beri senin için Allah’tan rahmet diliyorum ama en çok da senden özür diliyorum. Özürlerim sana ulaşıyor mudur emin değilim, vicdanımı biraz olsun hafifletebilmek amacıyla benim için en önemli yer olan buraya yazmak istedim. Biliyorum, artık bunun senin için bir kıymeti yok. Bir türlü huzur bulamadığın şu üç günlük dünyada bizden çok daha huzurlu olacağını ümit ettiğim yerdesin. Eğer gerçekten de öyleyse, yukarıdaki fotoğrafta olduğu gibi sana sımsıkı sarılarak o fotoğrafın çekildiği gün arayacağıma dair sana verdiğim sözü hiçbir zaman tutmadığım için senden af diliyorum. Telefon numaran rehberimde kayıtlı olduğu halde 1 Ağustos 2014’ten beri seni hiç aramadım. Continue reading →