O, hep “arayıp da bulamadığın“ olmak isterdim…

Çok değil, az az görmek seni ve azar azar sevmeni isterdim beni. Ağladığında ağlamayı; yaslanacak omuz aradığında yanında olmayı isterdim. Hayır, ben yanında değil… Sen yanımda ol isterdim. Sen sev, sen iste, sen gel, sen dokun, sen sahip çık… Ama ne git, ne terk et ne de unut isterdim. Bilseydin eğer, sen beni severdin. Çok özlerdin, gelirdin. Çok severdin, gelirdin. Tanısaydın, bilseydin beni eğer, o hep “arayıp da bulamadığın olmamı” isterdin!

Burada herkes sana benziyor. Sadece burada mı… Yolda, sokakta, arabada, dükkanda, içeride, dışarıda… Yüzler hep senin yüzün. Konuşmalar, sanki senin söylediklerinin tekrarı. Her çalan telefonda sanki sen arıyorsun ve her telefondaki ses sanki senin sesin zannediyorum. Herkes sana benziyor; bana bakıyor hepsi sen gibi. Herkesi sana benzetiyorum. Sen sanıyorum. Seni arıyorum. Sen açmıyorsun… bakmıyorsun… susuyorsun… Bilmiyorsun, aslında herkes sana benziyor. Ben bile…

—

facebook’evreni ] facebook sayfası ] twitter’evreni ] RSS abonelik