Nefes alamamak, konuşamamak ne kadar kötü bir duyguymuş. Sağdan sola dönemiyor, onca plan program bir anda iptal oluyor. Çarşamba sabahı öğretmenlik stajında yaşadığım rahatsızlığım sebebiyle evden dışarı çıkamıyor, ayakta duramıyor ve uzun süre oturamıyordum. Bu zaman zarfında yorum sahiplerinden ve epostalarına cevap bekleyenlerden özür diliyorum.

Tıp Bayramına denk gelen Çarşamba günkü rahatsızlığım sonrası yine bir acil servis rezaleti yaşadık ben, sınıf arkadaşım ve kardeşim. Artık ciddi ciddi doktorundan hemşiresine kadar bütün sağlık personelinden nefret etmeye başladım. Orada yaşadıklarımı müsait bir zamanda oturup yazmak lazım. Bir iki cümle, bir üniversite acil servisinin içler acısı durumunu anlatmaya yetmeyecek.

Böyle zamanlarda Uğur Dündar olasım geliyor. İnsanlıktan yoksun olanları afişe etmek için… Bence artık Türkiye’deki doktorlar Hipokrat Yeminini, Yeniden Etmeli!