Sen, adını ilk andığımda yoktun zaten ortada… Son söylediğimde de aradan 24 yıl geçmiş olmasına rağmen zaten hiç görünmemiştin ki gözüme… Göz gözü görmüyor, söz verilmiyor, verilse de tutulmuyor, bir manası kalmamış kelimelerin artık…

Ben seni değil, dost’u diledim hep… Gönlüm sende değil, dost’taydı… Dost neredeydi… Hiç gelmedi ki…

Yani yoksa ne yapalım çok mu çirkinim 

Yalnızlık yıkar 

Yıka dünya kirlerinden 

Belki çıkar 

… 

Yani bu kadarsa ne yapalım kader 

Bir yol yüründü elbet bir gün biter 

Nedir beyim belki de ben bilirim 

Geçer geçer geçer 

(Behçet NECATİGİL)