Günleri sayamadım; tutamadım aklımda, ne zamandır gönlümde sevdan…

İlk defa ardından acılardayım. İlk defa kalıyorum ardında. Yazıların kesiliyor, sözlerin bitiyor, toplanıyor eşyalar. Bakmadan yüzüme “gitmem gerek” diyorsun ve gidiyorsun. Oysa göremiyorum bile, gittiğini… Siyah beyaz birkaç fotoğrafın var sadece elimde. Baktıkça bakan, boşlukta kaybolan bir de gözlerin… Ne zaman kalkar başım havaya bilmiyorum. Sevmeye doymuyor gönlüm, doymak bilmiyor sana. 

Çok şey istemedim. İnandırdım kendimi sana ulaşamayacağıma. Seni bir kere bile göremeden, sadece siyah beyaz birkaç fotoğrafınla avunduğum bir hayat… Kısa bir hayattan ibaret koca bir sevda… Ardından boynu bükük kalan, sesi çıkmayan; beyaz sayfalara siyah cümlelerini gözyaşı niyetine döken bir yürek… Dilim başka söylüyor; elim başka  yazıyor. Geçip karşına söylesem ne varsa, hiç bu beyaz a bulaşmayacak siyah harfler… Gitiğin yerden tez dön gel; çek çıkar beni bu hasretten. İlk defa senin için bu cümleler, son da olmasın…

Seni, senden de yakın, yalnız ben tanıyorum,

Sana, seni en sıcak bir ben anlatıyorum.

Kimse varamaz senin ben kadar yakınına;

Çok zamanlar kendimi sanki sen sanıyorum. [Özdemir ASAF]