Aldığım her nefesi ve varlığımı önemseyen bir ailem ve dostlarım; diğer tarafta da yazdığım tek bir cümleyi, paylaştığım bir kare fotoğrafı ya da bütünüyle e-vren dünyasını önemseyenler var. Aşağıdaki cümlelerin hikayesi hepimizin e-vren günlüğü’nde tanık olduklarıyla alakalı. Bir sır gibi ama aslında çok ortada.
Evren merhaba,
Üzüldüm demek çok klasik bir ifade olacak biliyorum, ama inan bana hakikaten üzüldüm.
Kendimi beğendiremedim demişsin… Öyle deme! Sen ne olduğunu biliyorsun ve bence ne olmadığını da biliyorsun. Bu, onların seni beğenmemelerinden daha önemli.
İstanbul’u suçlamamıştım aslında ben. Tam da senin dediğin gibi kötü olan, orada yaşayanlardan ruhları henüz iyilikle, doğrulukla, insanlıkla tanışmamış insanlar. İstanbul’u ben de severim. Her gittiğimde hep aynı duyguyu yaşarım orada. Sanki canlı bir varlık orası, yaşayan bir varlık. Ruhu var sanki; her baktığın, gittiğin yerde seni içine çeken… Bu yüzden de oradan bahsederken mutluyum demeni çok isterdim.
Ne kadar olumsuzluk varsa sıralamışsın hepsini. Ne kadar işe yarar bilmiyorum ama ben ve benim gibi manen seninle olanları düşün. Sen aslında kocaman aileye sahip birisin. Bloglarınla kocaman bir dünya yarattın kendine. Yazılarında bahsettiğin can arkadaşların var sonra. Onlar yanında değiller belki şu anda ama umarım ki sana destek olan insanlar da vardır yanında.
Seni mutsuzluktan, yalnızlıktan çaresizlikten nasıl kurtarırız bilmiyorum. Zaman zaman böyle hisseder insan kendini. Bende de olur bazen. Çok uzatma ama olur mu? Bir an önce eski haline dönersen sevinirim.
Güzel insan… Seni sevenler de var, unutma!. Canın sıkıldığında, aklında bulunsun, bir yerlerde biri var diye hatırla. Hiç kimse yoksa bile iki satır yaz bana. Hiç olmazsa cevabımı okuduğun süre boyunca -yani bir ihtimal- canının sıkıntısını unutursun.
Karanlık… Seninle asla aynı cümlede yer almayacak bir kelime. Yazılarından ve fotoğraflarından tanıdığım sen, böyle biri değilsin. Bugünlerde biraz sıkıntılı zamanlar yaşamış olabilirsin ama geçecek. Şehir de siyah beyaz görünebilir sana. İnan bana, hem günler aydınlanacak hem de şehir tıpkı senin fotoğrafların gibi renkli olacak. Belki de turuncu olur rengi… kim bilir…
Güzel insan.. Kaleminden dökülen güzelliklerden mahrum bırakma bizi…