Bugün SHÇEK‘e bağlı çocuk yuvasında onlarla ilk kez buluştum; hem de Eyüp Sultan Hazretlerinin gölgesinde.
Ben İstanbul’un hayalini hiç kurmaz ama bir Ramazan Eyüp Sultan’da iftar açmanın hayalini kurarken O bana yanı başında yeni arkadaşlar, yeni evlatlar, yeni dünyalar armağan etti. Bir türlü öğretmen olamamanın gözyaşları İstanbul’a yol oldu, o yol şehr’İstanbul’a geldiğimden beri bir türlü huzuruna çıkamadığım Eyüp Sultan’ın yamacında çocukların karşısına çıkardı.
Daha tanışalı 40 dakika olmasına rağmen “Evren abi, gitme bizimle burada yat.“ diyen dünya güzeli yeni arkadaşlarım oldu. Feriş‘in “Evren, bu projede mutlaka yer almalısın” deyip beni heyecandan gece yarısına kadar uyutmayan müjdesi, ardından Hayata Dokun Derneği Yönetim Kurulu Başkanı Evrim‘in beni bu projeye layık görmesi ve nihayet beklenen kucaklaşmanın bugün gerçekleşmesi…
Mayıs sonuna kadar onlarla birlikte, Fotoğraf Okumaları yapacağız. Beni heyecana boğan, İstanbul’un hengamesine rağmen aklımı yuvada bırakan o muhteşem küçük insanları size göstermek isterdim. Fotoğraflarının çekilmesi yasak. İsimlerini e-vren günlüğü’ne yazma yasağını da ben kendim koydum ;)
Bugün ilk buluşmamızda tanıştık, fotoğrafı neden seçtiklerini konuştuk ve Türkiye’de dereceye giren fotoğraflar üzerine yorumlar yapıp onların tek bir kare üzerinden hayal dünyalarına doğru yola çıktık. Haftaya pazar yine birlikte olacağız, onlar daha çok fotoğraf istiyor, fotoğraf makinesi istiyor, daha çok fotoğraf çekmek istiyor.
Aslında onlar ve ben fotoğraftan ziyâde biz‘i istiyoruz; 16 milyonluk İstanbul’un olmadığını iddia ettiği sevgiyi paylaşmak; var olduğunu iddia ettiği yalnızlığı kırmak istiyoruz.