Yarım kalmak zorundaydı bizim hikayemiz. Lokmalar boğazımıza düğümlenmeliydi. Böylesine kısayken hayat ve hızla akıp giderken zaman, daha bir sevmeliydik, sımsıkı sarılmalıydık ve ağlamalıydık dağ gibi içimize çöken ayrılığın karşısında.
Kaç kişi geçti bu sahneden, kaç sevdalar eskidi, kaç masal anlatıldı, kaç aşk şarkısı dinlenildi, bağıra bağıra şiirler okundu.
Bitti bitiyor… Bakışlar, sözler, heyecanlar, oyunlar, korkular, sevinçler sönüyor… Ve bir masal daha bitiyor…