Ramazan bayramının ikinci gününe denk gelen bugün itibarıyla 36 yılı geride bırakıp 37. yaşımdan gün aldım. İstanbul’a taşındığım 2012 yılından bu yana da doğum günümü ilk defa Aydın’da geçiriyorum. Ardımda bıraktığım 1 yıla baktığımda 36. yaşımı biraz verimli geçirdiğimi düşünüyorum. Bir önceki yaşımın en sürpriz kazancıysa hiç şüphesiz nisan ayında doğan ve adımı taşıyan ilk Evren oldu.

Dünyanın en yeni Evren’i, bu yazıyı yazdığım sırada daha 58 – 59 günlük. 29 Nisan 2017 tarihinde doğdu ve babası İrfan, 4 Mayıs’ta nüfus dairesinden oğlunun kimliğini alırken isim hanesine Evren yazılmasını istedi. Hemen o gün de nüfustan aldığı kâğıdın fotoğrafını Whatsapp’tan bana gönderince büyük bir şaşkınlık ve tarifi mümkün olmayan duygusal bir durum yaşadım. İrfan, hayatta en değer verdiğim dostlarımın başında gelen Harun’un kardeşi. Uzun bir süre telefonda Evren ismini oğluna benim ismim olduğu için mi yoksa akrabalarında aynı ismi taşıyan başka birinden dolayı mı verdiklerini sorup durdum. İrfan, oğluna beni düşünerek Evren ismini verdiklerini, hatta bu konuda annesinin de çok ısrarcı olduğunu söyleyerek beni ikna etme konusunda epey bir çaba sarfetti.

İstanbul’dan Aydın’a bayram tatili için geldiğim günün ertesinde küçük Evren’i görmeye gittim. O vakte kadar da fotoğrafını göndermelerini rica etmeyi düşünsem de vazgeçtim çünkü Aydın’a gittiğimde ziyaret edip ilk defa kendim görmek istedim. Babası, Evren’i kucağında içeri getirdiğinde o ana kadar gözümde onu hiç hayal etmediğimi fark ettim. Elbette bebek, anne babasına benzeyecekti ama ismimi taşıyan bir bebeğin de benden ufak izler taşıması gerektiği gibi garip bir inanca kapılmıştım. İrfan, Evren’i kucağıma verdiğimde sanki ilk defa bir bebeği kollarıma alıyormuşum gibi onu nasıl tutacağımı bilemedim ama itiraf etmeliyim ki yaşadığım gereksiz acemilik aslında o an çok duygulanmamdan kaynaklanıyordu. Kucağımdaki ufacık canlının 26 Haziran 1981 tarihinde dünyaya gelen Evren olduğunu düşündüm bir an. Sanki 36 yıl önceki kendimle yüzleştim ve henüz iki aylık bebeğin gözlerinde kendimi gördüm.

Bir bebeğe, benden dolayı Evren isminin verilmesi ilk defa karşılaştığım bir durum olduğu için karışık duygular yaşadım. Gerçekten çok değişik ve duygusal bir olaymış. İnsan en yakın dostunun yeğeni bile olsa kendi ismini taşıyan bir bebeğe anında bambaşka bir yakınlık bir sahiplenme duygusu hissediyormuş. Hatta küçük Evren’in ilk okuyacağı kitaplardan hangi okula gitmesi gerektiğine kadar bazı ayrıntıları bile düşünürken yakaladım kendimi. Ne bileyim, adımı taşıyan bir Evren’in büyüme sürecindeki her adım sanki tarafımdan titizlikle takip edilmeliymiş gibi bir hisse kapıldım. Ben ismimi çok seviyorum, inşallah Evren de büyüyünce ismini çok sever.

Resmî olarak adımın verildiği ilk kişi olan Evren Boylu’nun internet dünyasındaki ilk dijital izini de bu yazı vesileyle ben bırakmak istedim. Şu an bu yazıyı 25 Haziran Pazar’ı 26 Haziran Pazartesi’ye bağlayan gece ömrümün 33 yılını geçirdiğim Aydın’daki evimizin balkonunda 30 derece sıcakta yazıyorum. 37. yaşımın bir önceki yıla göre daha verimli, sağlıklı ve başarılarla dolu geçmesini diliyorum. Gelecekte daha da yaş almış kendime ve ismimin verildiği ilk kişi Evren Boylu’ya selam olsun.

En çok buralardayım: Instagram | Facebook | Twitter