[*]
“Ben dostlarımı ne kalbimle ne de aklımla severim. Olur ya kalp durur akıl unutur. Ben dostlarımı ruhumla severim. O, ne durur ne de unutur.“
diyor Hz. Mevlana. Aklımdan çıkarmış gibi görünsem de kalpsiz gibi sanılsam da ruhum izin vermiyor sevdasıyla gönlüme kazınan dostların gidişine.
Bir tercih yapmalarını bekliyorum dostlardan. Ve onlar tercihlerini yapmıyorlarsa ben onların yerine bir tercihte bulunmak zorunda kalıyorum. Hayatımın merkezine aldıklarımı an geliyor hayatımın dışına taşıyorum. Gönlümdeki taht’a otururken “niçin?” diye sormayan dost, taht’tan indirilirken hangi hakla “neden?” diye sorar; anlayamıyorum.
[*] Fotoğraf ilk kez {şu yazı} için kullanıldı.
—
facebook’evreni ] facebook sayfası ] twitter’evreni ] RSS abonelik
—
evrengunlugu.net
2010-2011 dönemindeki yayın süresince Acil İhtiyaç Projesi Vakfı‘nı, AİP Vakfı’nın proje ve çalışmalarını gönüllü olarak desteklemektedir.
“Ey can! Hiç kimseye hak ettiğinden fazla değer verme. Ya onu kaybedersin, ya da kendini mahvedersin.” Der dirde Hz. Mevlana :)
Merhaba
söylemek istediklerime tercüman olmuşsun evren,sanki bu cümleler bana ait gibi geldi bir an,ancak bu kadar güzel anlatılır,sen gibi birinin dostluğunu kaybedenler dönüp kendilerine sormalı”neden”diye:)
seni kırıp dökmüşler belli. kimsenin gönlünü dağlamasına izin verme. çünkü bize ait olan tek şey o!
Eğer bu yazıyı biri için yazdıysa o kişi hayatında en önemli insanlardan birini kaybetmiş. Kaybetmiş ama belli ki Evren’in değerini bilememiş. Evren, dostlarını kendi seçer, onları yorar, en anlamsız çekilmez hallerine bürünür, onları yoğurur. Dostluğundan nasibimi almış biri olarak 1 metre yakınındayken bile beni dostluğuna bir daha bulaştırmadı.
Gönlümdeki taht’a otururken “niçin?” diye sormayan dost, taht’tan indirilirken hangi hakla “neden?” diye sorar; anlayamıyorum.
Bugün iki katı sarılasım var bu cümleye…