Oturduğum yerden kalksam, sustuğum yerden konuşmaya devam etsem şaşırır mısın? Güçlüyü oynamayı bıraksam, zayıflığımı ortaya koysam üzülür müsün? Ayakta durmaya çalışmaktan vazgeçip düşsem artık; düşüp de bir daha kalkamasam yıkılır mısın kahrından? Bir türlü beceremediğim gülmelerimi bırakıp ağlasam, hem de çok ağlasam utanır mısın benden?
Gücüme giden çok şey var, yıllardır… Ne çok susuyorum; ne çok yoruluyorum; ne çok sinirleniyorum; ne çok içime atıyorum. Ah nefret ediyorum; kendi yalnızlıklarımda nefretle haykırıyorum karanlıklarıma! Hiçbir şiir beni yazmıyor; anlatmıyor hiçbir şarkı yaşadıklarımı; hiçbir hayat hikayesi benimki kadar acı değil; yansıtmıyor hiçbir fotoğraf ruhumdaki fırtınayı.
Beni, ben yalnız bırakıyorum. Beni, ben karanlıklara çekiyorum. Beni, ben güçlü gösterirken yine ben zayıf hissettiriyorum. Birilerine hoş görülü olayım derken başkalarına kötü davranıyorum. Sende değil suç… Sen, onlarca sınava girip çıkarken; ben hayatımın en zor sınavıyla yaşayageliyorum. Karanlığım, kendi karanlığım; yalnızlığım “kendim”im. Bir başkası değil.. Hiçbiri değil… Hatta hiçbir şey değil…
—
Kendini bulmaya çalışan bir insanin bu arayışında öteki (nereye kadar)belirleyici olabilir (ki?).. İnsan bir şekilde ötekinden bağımsız bir kişilik oluşturaMAZ (mi? ) Yoksa… yoksa kişilik dediğimiz de, özgürlük gibi sadece bir mitos (mu?)dur.
Saat (kaosa 5kalada) durdu..
Okurken engel olamadım göz yaşlarıma… Güçlü görünmeye zorlarken bünyemizi, eriyip gidiyoruz aslında farkında bile olmadan…
mükemmel bir yazı eline sağlık insanın dışa vuramadıklarını siz çok güzel yazıya dökmüşsünüz
Gerçekten çok güzel bir yazı olmuş..Tebrik ederim, eline ve yüreğine sağlık..
Ve ben okurken tv’de de “hastane önü incir ağacı” çalıyordu bir farklı tat aldım yazıdan..
okurken kendimi buldum..
ayaklarımın altından akıp giden şu hayat tutarmı beni acep? sorusuna yanıt arıyorum! Gidenleri değil artık gelenleri karşılamak istiyorum..
Hoşgelenler değil hoşbulduklarım olsun istiyorum..
Üzümlü kek,muzlusüt tadında yaşamak istiyorum!
Kalemine sağlık.