Nisan sonu ya da Mayıs başıydı sanırım; yıl 2008; yer Elazığ idi. Çarşı izinlerimden birinde yine internetin başındaydım. Gelen yorum varsa onları onayladım; cevaplarını yazdım; e.postalara baktım vesaire derken umarsızca nette dolaşmaya başladım. O sıra öyle bir şeyle karşılaştım ki hem çok heyecanlandım hem de kısa bir süre sonra bir hüzne kapıldım. Çünkü askerdeydim ve okuduğum haberin içerisinde yer alma gibi bir durumum söz konusu bile değildi. Askerlik bitti, Aydın’a geri dönüldü, günlük hayatın karmaşasına balıklama atlanıldı ama o gün internette okuduğum o heyecan verici haber hafızamdan bir an olsun çıkmadı. Ara ara kontrol ettiğim o habere dün tekrar göz attım ve güncellendiğini öğrendim. Yeniden olacağı konusunda ümidim vardı ama resmen görünce apayrı bir heyecana kapıldım. Mayıs’ta İstanbul’da olmak adına hem geçerli bir sebebim hem de bunu gerçekleştireceğime dair yüksek bir özgüvenim var :)
Çoğu zaman kendimizi yermek, övmekten daha zordur. Hep iyi yönlerimizden, başarılarımızdan, gıpta edilesi günlük yaşantımızdan bahseder dururuz. Öz eleştiri yapabilenimiz az denecek kadar azdır. Dün, Aydın-İzmir younda bunu düşündüm. “Evren” dedim; “okurken 6 yıl kravat taktın. Şimdi öğretmenlik için mecbur yine kravat takıyorsun. Ama hala bi kıravat bağlamayı beceremiyorsun.“ “Sadece bu kadar mı sanıyorsun beceriksizliklerini“ diye ekledi iç sesim. Liste epey kabarıktı:
Bir türlü ingilizce konuşmayı beceremiyorum.
Yalancı pizza ve (uzun süredir denemedim ama) tarhana çorbası dışında hiçbir yemek çeşidini yapamıyorum.
Hayatımda çok sevdğim insanlara kırıcı olmamayı bir türlü beceremiyorum.
Yeme içme konusunda (özellikle de yatmadan önce boğazıma hakim olma konusunda) iradeli olamıyorum.
En çok sevdiğim spor dalı olmasına rağmen basketbol oynamayı öğrenemedim gitti.
Şiir ezberleyemiyorum.
Eş-dost kim olursa olsun onların karşısında 60 dakikadan fazla algılarımı açık tutamıyorum. Çok konuşmak ve sohbetten yorulmamayı başaramıyorum.
İlk görüşte / tanışmada kimsenin adını hafızamda tutamıyorm.
Gömlek ya da pantolon ütüleme gibi bir beceri kazanamadım. Denemedim değil, yapamıyorum.
Çamaşır ve bulaşık makineleri nasıl çalıştırılır, hiç anlamam.
Pazarlık yapmayı hiç beceremem. Girdiğim ilk dükkandan etiket fiyatıyla bir şeyi hemen satın alma gibi “aceleci” tarafımı yenmeyi başaramadım.
Müşteri temsilcileri ile telefonda sinirlenmeden konuşamıyorum.
Bir türlü “politik” biri olamıyorum. {Sanırım bu bir eksiklik değil yahu}
5 yıldır blog alminde olmama rağmen blog araç gereçlerinin teknik detaylarını, dilini vesaire hiç anlamam.
Bir insan yıllardır en büyük gereksinimlerinden biri olmuş olan bilgisayarına format atmayı bir türlü öğrenemez mi yahu! {Haktan ya da Ozan yaparkenseyrediyordum, çok karışık geliyor bana; bildiğin gibi değil}
Gitar çalmayı beceremedim. {Eve özel hoca geldi olmadı, kursa gittim yine olmadı. En son kardeşim gitarımı satıverdi}
{Bu liste aklıma yenileri geldikçe uzaaaar gider.}
Merhaba:)
İçimden bir ses, sanki sizin de benim gibi biraz acemi dünyalı olduğunuzu söylüyor:) iç seslerinizle konuşmanız çok hoşuma gitti, hep okurken gülümsedim:) kelimelerinize sinen samimiyet, bir deniz anası gibi şeffaf iç dünyanız.. çok ender rast geldiğim şeyler.. görünce de çocuk gibi sevindiğim.. diğer yazılarınızı da yavaş yavaş, sindire sindire okumak istiyorum, keyifle:) Sevgilerimle..
Tarhana çorbası yapabiliyor olmanız güzelmiş :)
Bazen çok basit şeylerde bile utanıyorum, bazı konularda gereksiz utangaçlıktan bir türlü kurtulamadım.
Hayatımda hiç sinemaya gitmedim / gidemedim. Halbuki her gün önünden geçerim.Asıl utanmam gereken şey bu herhalde :)
Mükemmel ötesi… İzin almadan çalıyorum :)
Bence her insanın yapması gereken bir liste :)))) sanırım yapmak isteyipte yapamadıklarımızın kısacık bir listesi olamaz…
benim ‘yapmayı beceremediğim şeyler’ listem çok daha uzun ;) her düşündüğümde yenileri ekleniyo tabi ama ben yemek,ütü yapamadığım için (bayan olduğum halde)hakir görmüyorum kendimi.bende yaptım bu listeyi evet.uzun zaman önce. sadece kağıt üzerinde görmek istediğim için eksiklerimi. yoksa mükemmel olmak zorunda değiliz hiçbirimiz…
20-21-22 Mayıs İstanbul’mu? Belki karşılaşırız, kim bilir? ;)
Bu yazını okuduktan sonra kendimi nasıl da iyi hissettim anlatamam.”Ah genç olacaktım ki…” diyerek zamanında ıskaladığımı sandığım şeyleri hala tecrübe edemeyerek ısrarlar yapmaya devam ettiklerimi, meğer hayranlıkla izlediğim genç arkadaşım Evren de yapıyormuş. Peki, bundan çıkacak sonuç neymiş? Tecrübe herkesin kendi hatalarına verdiği admışşş (Oscar Wilde) Bu sonuçtan yola çıkarak çıkan bir diğer sonuçta şuymuş: Dünle beraber gitti düne ait ne varsa, bugün yeni şeyler söylemek lazım… (Mevlana) Ve son olarak “Hayatta “iyi insan” olabilmektir marifet” ki sen bunu çoktan başarmış bir gençsin…
bende format atmayı beceremiyorum:)
ben de uyguladım bu işi. ve neden sonra karar verdim: “neden yapmıyorum bunları” diye. ve başladım azıcık ucundan. mesela tek beceremediğim spor basketboldu ama askerde her öğle arası 1 saat oynaya oynaya öğrendim. gitar piyano trompet gibi müzik aletlerini amatör de olsa çalmayı öğrendim. kitap okuma alışkanlığı a,kazanmak için nice akşam yemeklerini laçırdım. bilgisayarda daha çok şey öğrendim. alesten 77 aldım. en önemlisi de öğretmen oldum. hiç yapamayacağım şeydi belki de. amatör de olsa öğretmenlik yaptım :) deneyin bence başlayın bir yerden en azından içinmizde ukte kalmaz…
Okurken bir çok maddede kendimi buldum. Bende bende demekten alamdım kendimi :)
İzninle yazı konunu çalabilirmiyim? :)
Bu Mayıs da ne var? Ne maraklıyım yahu :) Türkçe Olimpiyatları mı yoksa :) O saydıklarının bir kısmını ben yapabiliyorum ütü yapmak mesela ya da yemek yapmak :) artı bişeyler katmıyor sana üzülme :) Hoşçakal…
Uzun bir süreden sonra “Merhaba Evren”
Benimde listem kabarik(:Gerci her insanin yapmak isteyipte yapamadigi,beceremedigi cok sey var örnegin ben Evrenin günlügünü uzun zamandan beri takip edemiyorum bunu cok istiyorum ama gel gör ki kendimi hayatin kosusturmacasina ve derslerin hatta sinavlarin yogunluguna kaptirip gidiyorum(:Gerci bunun beceri ile bir alakasi yok ama zaman yaratmak da bir beceri olsa gerek,ben ise bunu yaratamayanlardanim hatta hep kisitli bir zamana sahip oldugumu düsünürüm
Ama kacirdigim bisey olmadigini saniyorum cünkü sabahin bu saatinde okuyamadigim yazilarini okudum(: Yorumu fazla uzatmadan ütü konusunda becerikli bir erkek görmedim zaten(: Bu isin espirisi ama bende pek su bilgisayardan anlayanlardan degilim belirli sayfalar disinda pek aram yoktur bu sanal dünya ile
Kendine iyi bak Evren
Saglicakla
:)) Yapmayı beceremediğin şeylerinin listesini yapmak fena fikir değil aslında.
İngilizce öğrenebileceğime eminken öğrenememek… Spor yapmayı çok isteyip bir türlü yap(a)mamak.. Bir müzik aleti çalmak için delice istek duyup çalmayı öğrenmek için bir atakta bulunmamak.. Para biriktirememek… Hayatımda önemli yeri olan insanları kırmamayı başaramamak(bu sendeki listede de vardı sanırım)…… Ama bu liste uzar gider. Bak bu listeyi sonlandırmayı ya da madde sayısını sınırlandırma işini de yapamadım…
evet mesela ben de çok hayal kurarım,hepside gerçekten istediğim şeyler ama bunu pratiğe geçirmeye gelince tembellik yapıyorum.Ya da sevdiğim bikaç kişi var koskaca dünyada ama onlara içimdeki sevgiyi gösteremiyorum hatta gösteremediğim gibi onları üzüyorum.Yemek konusunda ben de boğazıma hakim olamıyorum:)Kendimi geliştirmek için bisürü şey okuyorum(motivasyon kitapları,psikoloji kitapları vs.. vs…)ama işte pratiğe dökemedim bitürlü.