Daha bir gürültülü oldu benim oyunlarım. Yalnız başıma kendi dünyamda, daha bir kalabalık oynar oldum yalanlarımı. Ağlayarak oynanan bir oyun yoktu benim çocukluğumda. Oysa şimdi her biri gözyaşıyla son buluyor saklambaçlarımın. Cevap ver hayat, ben sorularımı soru işaretlerinin ardından çıkarayım. Küçük halkalar kurup, seni de oyunlarımın bir parçası yapayım.
Ah Aşk, beni azat ettin ve “Yaş ile dolmak, yaş’lanmak için geçmek gerek çocukluktan.” dedin. Doğruları bulmak için de önce çocuk olmak sonra yanlışları yaşamak gerek ey Aşk! Doğru bir, yalanın biri bin; sen yok isen benim hafızamda, diğer her şeyi unut gitsin.
Şimdi ben, kapanır giderim dünlerime. Kaparım gözlerimi; saklarım kendimi ellerimle. Görmesin beni aşk, ben görmeyeyim sevdayı diye, uzatırım içimden saydığım sayıları. Bu oyun bir gün bittiğinde; ah o çocukluğumun masum gizlenmeleri yetişir her derdime: Ben kim, sen nerede, cihân-ı evren ne hâlde…
—
facebook’evreni ] facebook sayfası ] twitter’evreni ] RSS abonelik
Kalbin kalbime iyi gelmiyor nicedir…
Sol yanımı oyun bahçesine çeviren kelebeler yok artık…
Kramplar midemi çoktan terk ettiler,
Senden kalan tek şey bir diş fırçası,
Bir de ruhunun izini sürdüğü çıkmayan anısı.
Bana iyi gelmiyorsun nicedir…
Omuzunda başımı yasladığım yer çökük,
Yaşadığımız evin kalbi kırık dökük…
Çiçeklerim saksılarında ecelde,
Menekşelerimin boynu bükük.
Kaderim sıkılmış örmekten ağlarını,boydan boya sökük…
Bir mey gibi demleniyor acın,
Seni bırakıp gitmek mi daha zor
Yoksa;kalıp hüzünün ağırlığını taşımak mı,
Anlamadım!..
Yazdıklarınızı tesadüf üzeri gördüm çok güzeldiler,yüreğinize sağlık.Bende nacizane küçük bir şiirimi paylaşmak istedim.Sevgiyle kalın…
”Yaş ile dolmak, yaş’lanmak için geçmek gerek çocukluktan.”
çok güzel yaaa..
Cok güzel bir yazi,aslinda merak ettigim bir sey var yazilarini önceden mi yazioyrsun ve daha sonra o yazilari destekleyecek ve temaya uygun sekilde mi fotograflarini cekiyorsun?Yoksa hep tesadüfen gelisen olaylar fotograflardan bahsediyorum.
Bu Evrengünlügü´nde en sevdigim kisim demek ne kadar dogru bilmiyorum ama bu “e-vreniyyat” kismini cok begeniyorum.
Kendine cok iyi bak Evrencim,saglicakla
Kendimizden ne kadar kaçabiliriz ki? Her gittiğimiz yerde bizi ilk karşılayacak olan yine biziz.
(… ve bir söz şöyle der: ‘Bazen gitmek sadakattir, kalmak ihanet.’)
Teşekkürler Evren, e-vrenniyat köşeni özlemişim.
(Fotoğrafın da çok hoşş)
nerdesin evren?