]fh[ fotoğrafhikayeleri {Eylül}

Adın dilimde CAN’dı. Küçük bir tomurcukken ben, nefesin CAN’ıma kandı. Sımsıkı tuttun beni rüzgara karşı. Üzerimdeki yağmur taneleri gençliğime gençlik; güneş, gücüme güç kattı. Esen her yelle “binlerce ben” hışır hışır oynar, adeta hayatla dans ederdim. Sevgililer vardı, senin kalplerini aşkla doldurduğun sevgililer… Kaç tanesi gölgemizde meşk eder, huzura ererlerdi. Ben tıpkı o sevgililer gibi ilkbaharımdaydım, onlardan yüksekte hiçbir şey anlamazdım.

Koca bir ağacın gencecik, yemyeşil bir yaprağı iken, birgün pencerende kurumuş bir yaprak olarak buldum kendimi. Tepelerden seyrettiğim aşk, gün gelmiş beni de kuşatmıştı. Beni de dalımdan koparmış, savurup pencerene, huzurunda kul-köle kılmıştı.

Sararıp kaldım sevdan karşısında. Hayat değil, varlığındı beni kuru bir yaprağa çeviren. Dönüp baktım, sevdanın yüreklere konmadığı yaprak yoktu dallarında. Benim payıma düşen senin sevgindi; yeni mekanım senin gönül pencerendi.

“Gül dururken anma bir solmuş hazan yaprağını” diyor şair Hayali. Aldanma sen ona ey penceresinde kuruduğum sevda! Baharını yaşayıp senin aşkına sonbahara teslim olan bir köleyim huzurunda. Sararmış halime acıma. Ben ilkbaharını bekleyen bir yaprağım pencerende. Kalbini bir açsan, kapılarını ah bir aralasan yeniden hayat bulsam, yemyeşil olsam!

—
Fotoğrafın Hikayesi: Fotoğraf, 26 Temmuz 2008 tarihinde İzmir Kemalpaşa’da çekildi. Pencerenin yanından geçerken gözüm pencerenin demirine sıkışıp kalan kuru yaprağa takılmştı. “Küçük bir ayrıntı, kimine göre de önemsiz ama detaylar istendiğinde etkileyici olabilir demiştim” ne yaptığımı soran arkadaşıma. Ortaya çıkan kareye o da şaşırmıştı. O anı yakalayamayabilirdim belki de ama geçmişimdeki duygusal yaşantılarımı o yaprağın o duruşuyla ilişkilendirmemi sağlamıştı. O yüzden bu ayrıntıyı fark edebildim belki de orada. Eylül’ün fotoğrafhikayesi de sonbahara yaraşır olsun istedim.