Ne Büyük Bir Savaş, Bu Savaş!

Ey Sevgili!
Acizim, zavallıyım… Ah bir bilsen ne çok mutsuzum! Alıp başımı gitme imkanım olsa çekip gitmez miyim… Unutmaz mıyım her şeyi, unutturmaz mıyım herkese kendimi.

Ey Sevgili!
Ne büyük bir savaş bu savaş. Sanki ömür boyu sürecek bir mücadele… Düşman dediğim ne ki? Düşman desem kimse inanmaz. Merhamet timsali, cennet vaadli kara bir yılan!

Ey Sevgili!
Ağla ağla nereye kadar? Anlatmakla bitmiyor, anlamaya çalışmak yetmiyor. Büyük bir sabır sınavı, ağır bir cehennem provası. Herkes her istediğini söylememeli, konuşma kabiliyetini verdin diye susmayı unutmamalı.

Nasıl yürünür bu yolda Ey Sevgili, nasıl yürünür… Adımlarıma adım katacak güç, yüreğimi ferah tutacak destek yok. İnsanı rezil de vezir de eden bitmek tükenmek bilmeyen bir kin… En güzel isme sahip ama yüreğinde merhametin zerresi yok! Zincirlere dolanmış her yanım, urganlara sarınmış kollarım. Bir söyleyip bin ah işittiğin çirkin mi çirkin bir sınava mecbur benim hayatım!

facebook’evreni ] facebook sayfası ] twitter’evreni RSS abonelik

3 Comments

  1. Bir adım atamadıktan sonra,söylenen her söz boşa,susmak da iyi gelmiyor insana,insan konuşamadıklarını nasıl duyurur dünyaya?

  2. Alakasız belki ama, Özdemir Asaf’ı siz de seviyorsunuz diye hatırlıyorum :)

  3. SUSMAK

    Bir insan olsun
    Olsun da burada
    Bir insan olsun
    Orada

    Nerede olursa olsun
    Bir insan
    Gitse olsun, kalsa olsun
    Giderse olan, gitmezse duran

    Aranır bir insan bir insanı
    Arar bir insanı bir insan

    Söylenemiyor çok şey
    Susmadan

    Özdemir Asaf

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir