Ey Sevgili!
Acizim, zavallıyım… Ah bir bilsen ne çok mutsuzum! Alıp başımı gitme imkanım olsa çekip gitmez miyim… Unutmaz mıyım her şeyi, unutturmaz mıyım herkese kendimi.
Ey Sevgili!
Ne büyük bir savaş bu savaş. Sanki ömür boyu sürecek bir mücadele… Düşman dediğim ne ki? Düşman desem kimse inanmaz. Merhamet timsali, cennet vaadli kara bir yılan!
Ey Sevgili!
Ağla ağla nereye kadar? Anlatmakla bitmiyor, anlamaya çalışmak yetmiyor. Büyük bir sabır sınavı, ağır bir cehennem provası. Herkes her istediğini söylememeli, konuşma kabiliyetini verdin diye susmayı unutmamalı.
Nasıl yürünür bu yolda Ey Sevgili, nasıl yürünür… Adımlarıma adım katacak güç, yüreğimi ferah tutacak destek yok. İnsanı rezil de vezir de eden bitmek tükenmek bilmeyen bir kin… En güzel isme sahip ama yüreğinde merhametin zerresi yok! Zincirlere dolanmış her yanım, urganlara sarınmış kollarım. Bir söyleyip bin ah işittiğin çirkin mi çirkin bir sınava mecbur benim hayatım!
—
facebook’evreni ] facebook sayfası ] twitter’evreni ] RSS abonelik
Bir adım atamadıktan sonra,söylenen her söz boşa,susmak da iyi gelmiyor insana,insan konuşamadıklarını nasıl duyurur dünyaya?
Alakasız belki ama, Özdemir Asaf’ı siz de seviyorsunuz diye hatırlıyorum :)
SUSMAK
Bir insan olsun
Olsun da burada
Bir insan olsun
Orada
Nerede olursa olsun
Bir insan
Gitse olsun, kalsa olsun
Giderse olan, gitmezse duran
Aranır bir insan bir insanı
Arar bir insanı bir insan
Söylenemiyor çok şey
Susmadan
Özdemir Asaf