Hani bazen diyorum, sussam da hiç konuşmasam…

“Mezun oldun, ne hissediyorsun?” diye soruyorlar; “Kafesten çıkmış aslan gibi hissediyorum kendimi.” diye cevaplıyorum.

ÖSS’ye kalabalık bir ekip eşliğinde hazırlanıyorsun. Dershane hocaların, rehber öğretmenlerin, ailen, dostların vs muhteşem bir kalabalık. Üniversite yılların desen curcuna… Bir dünya “sen gibi” arkadaş. Ve bir gün kep havaya atıldığında daha yere düşmeden 120 km hızla çarpıyorsun duvara. Hayatın acımasızlığı karşısında “bir başına”sın. Herkes çil yavrusu gibi darmadağın.

Bütün işler bana ait gibi  sanki. Herkes sen mezun olasın da seni hemen işe almak için kuyrukta bekliyor. Sonra bir bakmışsın bir dershanede karın tokluğuna çalışıyor ya da okuduğun bölümle alakasız bir işte sigortasız çalışıyorsun. Çünkü sen ÖSS tercih formunda en çok kontejyana sahip Fen Edebiyat Fakültesi bölümlerinin herhangi  birinden mezunsun.

Bade, merak edip sordu, ben de yazıyorum. Henüz mezun olduğumun çok da bilincinde değilim. Arkadaşlarım teker teker otobüse binip gidiyor, şimdilik ayrılıklara üzülüyorum. Bu sabah bitirme tezimi teslim ettim ve bütün derslerimi başarıyla verdim. Ayrıca bugün açıklanan LES’ten çoğu arkadaşımın düşük puanlar almasından dolayı üzüntü içerisindeyim. Dört yıl boyunca iyi bir eğitim al, başarıyla okulu bitir ama LES’i geçemeyince hepsi sıfırlansın. İş bulmak, bir yerlere yerleşmek aklımı meşgul etmiyor bunca şey arasında.

Biliyorum ki, kısmetten öteye geçilmiyor. Üniversite öğrenciliğimin günlükleri düşülürken e-vren günlüğü‘nde, mezuniyetimin de notları düşüldü sanal dünyama. Bakalım dana ne notlar düşülecek, nelere şahit olacağız. Hep beraber okuyacağız…