Bundan üç yıl önce Pamukkale Üniversitesi’nden ilişiğimi kesip eşyalarımı toplayıp dönerken ait olduğum şehre, yanımda sen vardın. Otobüs biletlerimize not düştük, dostluğumuzun adına.

Üç yıl sonra bugün, sen PAÜ’den mezun olup terk ederken Denizli’yi ben vardım yanında. Ve yine dostluğumuzun cümleleri döküldü otobüs biletlerimize:

“Bu yaşam maratonunda dostluğumuzun verdiği kuvvetle el ele ve emin adımlarla daha çok yürüyeceğiz Paşam”

Söylediğin gibi Kardeşim: “Daha çok yürüyeceğiz, gönül gönüle...”