Kirazı Dalından Yemenin Tadı

Öğle yemeğine öğrencim Hülya’nın evine davetliydim. Leziz yemeklerden sonra yetiştirdikleri atlara bakmaya gittik. Öğrencimin babası, büyük bir özenle atlarını her gün kaşağıladığını, özellikle koşucu olanına her gün mutlaka koşu çalışması yaptırdığını söyledi. Evlerindeki defteri görünce çok şaşırmıştım. Atların hepsinin doğum tarihlerini not etmişlerdi. Fotoğraftaki sarı tay 23 Nisan 2009 doğumluydu :) Bir ata en yakın ne zaman yaklaştım hiç hatırlamıyorum. Bugün öğrencimin sayesinde 9 atla beraber epey vakit geçirdim.

Okuldan sonra da Mügenur ve Onur öğrencilerimin Köşk’ün Kızılcaköyü’nde yaşayan anneannesigilin bahçesine gittik. Dalından kiraz topladık, erik yedik, semaverde çay içtik. Bahçelerin arasından dolanan dere boyu yürüyüp fotoğraf çekilirken pantolonumun arası da yırtıldı :) Dağa taşa tırmanmaya benim pantolonun sosyetik dikişleri dayanamadı sanırım :)

Ve yarın karne günü… Öğrencilerimle son günümde kasabanın parkında sabahlayacağız… Yüreğimdeki derin hüznü yüzlerce fotoğraf eşliğinde cumartesi günü e-vren günlüğü’ne not edeceğim. Hayatımın ilk öğrencilerini, her bir e-vren öğrencisinin ismini buraya tek tek işleyeceğim.

Dalama’nın 19 Yeni Şairi, Gönülleri Fethetti

Dün akşam sadece ben değil 75 öğrencim, aileleri ve Dalama Lisesi bir ilke şahit olduk… Dalama halkı, kasabasının okuyan gençlerinin nelere imza atabildiğine bire bir tanık oldu ve  eminim onlarla gurur duydu. Göster Şiirini, Konuştur Şairliğini, adına yaraşır şekilde pırıl pırıl 19 öğrencinin kendisini gösterdiği, gençliğini konuşturduğu bir şiir dinletisi oldu.

Yaklaşık 1 saat süren özel şiir dinletisinde her bir öğrenci sevgili Nur‘un radyo kayıtlarıyla sahnedeki yerlerini aldılar ve şiirlerini provadakilerden çok daha ayrı bir heyecanla seslendirdiler. Kimisinin ailesi sadece kendi çocuğu değil, her bir öğrenci de şiirlerini okurlarken gözyaşlarını tutamadı. Bilal Oğlantürküsünün koro halinde söylenmesiyle başlayan program, Veda Busesi şiiri okunduktan hemen sonra  sinevizyona yansıyan Zeki Müren, Muazzez Ersoy ve Zara yorumlu Veda Busesi şarkısınyla coşkusunu iyice arttırdı. Şiir dinletsinin özellikle aileler için en büyük sürprizi hiç şüphesiz evlatlarının hayat hikayelerinin ve fotoğraflarının yer aldığı kısa sunumlardı. Hepimizin iyive yüreğini kabartan ve herkesi aşka getiren, programın sonundaki semazen gösterisiydi. Evren’in en muhteşem Efesi, onca işine gucüne rağmen 19 öğrencim için okuduğum metin eşliğinde sema etti. Bu hepimiz için eşine az rastlanır bir gösteri olmuştu.

Berkant’ın eşliğinde Samanyolu’nu söyledik hep beraber. Dalama Lisesi’nin bütün öğretmenlerini sahneye davet etmiştik. El ele kol kola “Bir Şarkısın Sen” derken unutulmaz bir eğitim öğretim yılını, unutulmaz arkadaşlıkları, paylaşımları ve unutulmaz bir geceyi mazide bırakmak üzere olduğumuzun farkındaydık. Mikrofonu elime aldığımda tek söyleyebildiğim anne ve babaların böyle güzel evlatlar yetişrtirdikleri için haklarını helal etmeleriydi. Çünkü, o yüreklerin sevgisinden ötürü gitmek bize çok zor geliyordu. Salonun sıcaklığına rağmen salonu tıklım tıklım dolduran Dalama halkının, programın sonuna kadar gitmeyip programı seyretmeleri beni en çok mutlu eden ayrıntılardan biriydi. Gösteriden sonra fotoğraf çekilme karmaşasının arasında konuşabildiğim kadar konuşmaya çalıştım velilerle. Liselerine sahip çıkmalarını rica ettim onlardan…

Kardeşlerim Ziya, İbrahim, Fatih ve İlknur o gece beni yalnız bırakmadılar. Programdan sonra okulun yanındaki pastanede dondurma, lisemizin bahçesinde kiraz yedik; öğrencilerle sohbet ettik. Haftalardır hazırlandığımız program bir çırpıda bitmişti sanki ama gecenin Dalama kısmının son bulmasını istemiyordum içten içe..

Şimdi yeni hayaller, yeni heyecanlar peşinde koşma vakti. Ama nerede.. Ama ne zaman… Kimlerle ve ne şekilde. Kim bilir…

Göster Şiirini Konuştur Şairliğini

Cuma günü gerçekleştirmeyi planladığımız Göster Şiirini Konuştur Şairliğiniözel şiir dinletimize nihayet saatler kaldı. Haftalarca hazırlandık, günlerce çalıştık, saatlerce bilgisayarın başında öğrencilerin sunum videolarını hazırladım. Ve artık, geriye sadece yarın akşam 19 öğrencimin sırayla sahneye çıkıp şiirlerini okumları kaldı.

19 öğrencim, kendi beğenip seçtikleri 12 şiir okuyacaklar. Programın başında Bilal Oğlan türküsünü, sonunda da Berkant’ın Bir Şarkısın Sen parçasını seslendirecekler.  Öğrencilerin şiirlerini okumadan önceki anonsları için Ankara Radyovizyon’dan sevgili Nur Şentürk ve Konya Radyo Gençlik’ten Şevket Uzun stüdyoya girdiler. Bu anonslarla beraber sahnedeki yerini alacak öğrencilere şiirlerini okurken aşk, yalnızlık, gurbet, yağmur temalı yüzlerce fotoğrafla desteklenmiş sinevizyon gösterileri eşlik edecek.

Şiir dinletisinin içinde ben de ilkin şurada yazdığım ve sonra burada Nur’la seslendirdiğimiz Tek Satırlık Nefes başlıklı yazımın aşağıdaki videosuyla yer alacağım:

Beni son derece heyecanlandıran şiir dinletisinin sonunda heyecanımı daha da arttıran bir ilke imza atacağız. Başta Aşk Bir İnkılaptır olmak üzere aşk konulu birkaç yazımdan alıntılarla oluşturduğum bir metin eşliğinde kardeşim İbrahim, sema edecek. Hayatımızın bu ilk tecrübesinden hemen önce gösterilecek video sunumunun ilk kısmını da aşağıda paylaşıyorum:

Evren’in Gençleri Beni Hiç Unutmasın!

Bugün okula gittiğimde bana hazırlanan sürprizden habersizdim. Bir şeyler sezer gibi oldum binaya girdiğimde ama gün boyunca yaşayacaklarımı tahmin etmem mümkün değildi. 26 kişilik 9-A sınıfım, hem doğum günümü kutlamak hem de bana veda günü düzenlemek için haftalar öncesinden hazırlıklara girişmişler; bugün okulda herkesi organize etmişlerdi.

Sınıfın kapısına iliştirilen bir notla sınıfın tahtasındaki yazıya yöneldim. Tahtadaki yazı, bilgisayar sınıfına gitmemi ve oradaki tahtayı okumamı istiyordu. İstenilen yere gittiğimde sınıfın erkekleri “iyi ki doğdun” naraları ve alkışlarıyla karşıladılar beni. Sonra, sınıfın kızları tek tek içeri girdiler  buz mavisi tişörtleriyle. Her biri bir şiirin tek bir dizesini söyleyip, ellerindeki gülleri verdiler ve sıraya dizildiler. “Gitme-Kal” demenin daha etkili bir yolunu bulmuşlardı:

Hazırladıkları her şeyin içinde onları bırakmamamın, orada öğretmenliğe devam etmeminricası, mesajı vardı. İnternetten buldukları fotoğraflarımla hazırladıkları videoyu seyrettik göz yaşları içerisinde. Neler neler yazmışlar, neler neler düşünmüşler.. İnanamadım..

Doğum günü pastasını kestik; elleriyle hazırladıkları hediyeleri verdiler; bol bol sarıldık öpüştük… Kasım 2008’den beri yaşanan bir rüyanın son günlerinin hüznüne boğulmuştuk bir kere. Para versek tekrarı yaşanmayacak anlar mazide kalmak için hazır bekliyordu.

Oynadık, zıpladık, danslar ettik; fotoğraflar çekildik.. Ve oturduk, konuştuk… Çok çok teşekkür ettim onlara; yürekten sarıldım, tek tek öptüm hepsini. 28 yıllık hayatımda başıma gelen en güzel şeydi onlar. Dünyamı bir anda değiştirmişti her biri tertemiz yürekleriyle. Onların bunca ince fikirliliği, saflığı, sahiplenme duyguları karşısında ben onlar için daha ne yapabilirdim; sevgimden, arkadaşlığımdan ve kısıtlı zamanımdan daha öte onlara neyimi verebilirdim… Ben, şu an için en kıymetli varlıklarım olan öğrencilerimin onca hakkını nasıl ödeyebilirdim…

Gitmeyin; bizi bırakmayındiye bas bas bağıran o yüreklere, çarpık eğitim sisteminin çıkmazında ücretli öğretmen olarak, bu durumu nasıl izah edebilirdim… Beni aramayacakları, çok daha hoşgörülü, çok daha sevecen, bilgili ama “kadrolu yeni bir edebiyat öğretmenine sahip olmalarını diledim. Onları aradıkça “şikayet” değil “güzel şeyler” duymak istediğimi; gelenin gideni aratmaması için dua ettiğimi söyledim.

Mektuplar yazılmış, notlar iliştirilmişti hediylerin arasına. O kocaman yüreklerden biri, ömrüm boyunca istediğim şeylerden birini cümlelere dökmüştü: Evren’in gençleri sizi asla unutmayacak!

MisAfiR KaLeM{LeR}in Dev İsmi

Bugün 1 Haziran 2009 Pazartesi. Pek çok sebeple iple çektiğim birgündü. Yakın bir zamanda kaybettiğimiz Türk edebiyatının dev isimlerinden Fethi Naci‘nin saygıdeğer eşi Lale Hanım, bu gece e-vren günlüğü’nün yeni MisAfiR KaLeMi olacak; Yalnızlıkı ve eşi Fethi Naci’yi ebediyete uğurladıktan sonraki yalnızlığını anlatacak…

Görev yaptğım lisede eğitim-öğretim dönemini şimdiye kadar yapılmamış bir şeyle sonlandıralım istedik. 11A sınıfıyla çok farkı bir şiir dinletisine imza atmak için harıl harıl çalışıyoruz. Öyle ki sevgili Nur, bizim için Ankara’da stüdyoya Continue reading →

Fransız Konuğumuzla Piknik’te Yemek’teyiz

Üçüncü ve dördüncü ders, 11A sınıfıyla pikniğe gittik. Öncesinde, haftaya cuma gerçekleştirecekleri şiir dinletisi için iki saat boyunca çalıştık. Biraz yorulup; birbirinden leziz ikramları haketmeleri gerekiyordu :)

Kimsenin kısmetini kimse yiyemez diye bir söz vardır; Fransız turist Philippe Continue reading →

Muhteşem 19 Mayıs

Resmi görevli olduğum hayatımın ilk 19 Mayıs Gençlik Bayramı‘nı unutamayacağım anılarla geride bıraktım.

Haftalarca süren çalışmalar, provalar, hazırlıklar vesaire derken bugün şaşırtıcı bir şekilde tıkır tıkır işleyen bir törene şahit olduk hepimiz. Bizim gençler aşka gelip, Continue reading →