1 yılı aşkın bir aradan sonra cumartesi günü Denizli‘deydim.

Önce Ebruların Sultanı ile bir akşam yemeği yedik. Onunla da görüşmeyeli 1 yılı geçmişti. Sonra Demokrasi parkında çay içtik, Forum Çamlık’a girme girişimlerinde bulunduk :)

Nihayet askerden beri söz verdiğim üzere en büyük abimlerin yanındaydım. Gece saat 2 gibi Çamlık’a çorba içmeye gittik. Kenan abimle sabah 5 gibi biten sohbetimiz sonrası iki numaralı yeğenim Zühre‘nin cicili bicili odasına amborga koyup orada yattım. Oysa arkadaşlarımı çağırıp odasında parti verecektim; 1 hafta süreyle orayı ben kullanacaktım. Neyseki bu sefer insaflı davrandım. Hevesimi bir dahaki sefere alacağım.

Pazar sabahı Aydın’dan Barış abim ve Hüss, öğleden sonra da amca torunları Mustafa ve İbrahim Ulvi geldi.

İbrahim, Kenan abim ve Zühre ile Çınar ve İstiklal turu yaptık. Bol bol fotoğraf çektik, Denizli halkıyla bütünleştik :) İbrahim ve ben, Zühre hanımın bilgisayar koltuğunu Denizli sokaklarında taşımakla cebelleşirken Canan yengem evde bize güzel bir sürpriz hazırlamıştı. Akşamüzeri hep beraber yengemin ellerinden harika bir pizza yedik. 

4 numaralı yeğenim Gülizar‘ın şirinliklerini buraya yazsam yetmez. İleride hatıra niyetine bu yazıları okurken Canon 450D’den nefret eden Gülizar’ın cıyak cıyak bağırışlarını anlata anlata bitiremeyeceğim. Fotoğraf makinesinden neden bu kadar korktu anlam veremedik :)

Bu akşam 20.30 gibi Aydın’daydık. Otobüsten iner inmez Hüss cebinden iki küçük taş çıkarıp “işte taşlarım” dedi. Onları neden aldığını sorduğumda “Denizli’yi hatırlamak için“ diye cevap verdi. O taşlar sayesinde Denizli’yi unutmayacakmış :)

Denizli, şehirciliğine şehirclik katmış. Forum Çamlık, Kültür Park ve Teras Parkı ile havasına hava gelmiş. Gündüzleri adım atacak yer olmayan Çınar, her zamanki gibi akşamları bomboş kalma özelliğini devam ettiriyor. Bir tek anlayamadığım da bu olmuştur Denizli konusunda. Aydın’dan birilerinin kulaklarını çınlatırdım ama çok yorgunum :)