Sağ Olana Her Gün Bayram

Bu bayram ilk defa bir çift çorabımız, arasına para sıkıştırılmış beyaz mendilimiz hazır değildi. Doğduğumdan beri görmeye alıştığım ve sanırım onsuz hiç bayram geçirmediğim anneannemsiz ilk bayramdı. O, geleneğin en güzelini istisnasız her bayram devam ettirirdi: Dokuz torunu için bayram mendili ve çorabını önceden hazırlar, bayram sabahları utangaç bir tavırla hediye ederdi. Dedem için zordu… Annem için zordu… Bilseydim anamı son dakikalarında hastaneye götürür müydüm? diyen dayım için de zordu. Sağ olana her gün bayramdı da… En yakınlarını toprağa verip büyük vuslatı bekleyenler için her bayram daha bir zordu.

Anneannemin mezarını ziyaretten sonra şehitlerimizin kabri başındaydık. Hemen hemen birbirine yakın tarihlerde ama Türkiye’nin farklı yerlerinde vatan uğruna canını feda etmiş 8 askerimiz… Aydın’ın toprağında gözlerini açıp, belki de birbirlerini hiç tanımayamadan, aynı vatan uğruna neredeyse aynı tarihlerde şehit düşmüş 8 ana kuzusu… Şehitleri ziyaret edince hissedilen duygu, diğer kabir ziyaretlerinden öylesine farklıymış ki. Garip bir duygusallık, değişik bir hüzün kaplıyor insanın içini. Onlar, o beyaz mermerler içinde şehit düştükleri anki gençlikleriyle dipdiri yatıyorlardı. Bir tanesi benimle aynı yaştaydı. 1981 yılında Aydın’da dünyaya gelmiş, bu hayatta yaşamak ona 23 yıl nasip olmuştu. Mezar taşında iki de fotoğrafı vardı. Hayat dolu, karayağız bir delikanlıymış. İsmi… Ne önemi vardı, bizim için şehit düşmüş bir Mehmetcikti!

Hazır sms’lerle, e.postalarla bayramı kutlamayı tercih edenlere ve Şeker bayramı zihniyetindekilere inat Mübarek Ramazan Bayramının hayırlı geçmesini diliyorum.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir