Sayı çok önemli miydi? Değil 15 şehit, binlerce şehit vermedi mi bu ülke? Vermeye de devam etmiyor mu? Bu ülke tek bir şehidi için de aynı göz yaşını döküp, teröre lanet okumadı mı? Ve televizyonların ana haber bültenlerinde, gazetelerin manşetlerinde söylenildiği gibi PKK’nın bu son katliamında Türkiye gerçekten de ayağa kalktı mı?
Denizlili şehidimizin cenaze törenini seyrettiğimde tüylerim diken diken oldu. 10 bin insanımız şehidini uğurlamak üzere tabudunun ardında yürüyordu. Ne mutluydu o askere ve ne büyük gururdu onu vatan uğruna toprağa veren ailesine. Kanal D Haberin muhabiri “Denizlili şehit için tanıyan tanımayan herkes ağladı“ diyordu. Tanımak mı gerekiyordu bir şehit uğruna ağlamak için? Şehitler, Türk Milletinin ortak evladıydı. Sadece şehit ailesi değil, bütün Türkiye o şehitlerin hem anası hem babası oluvermiyor muydu? Onca uyutma politikalarına rağmen milletimizin böyle konularda bir anda silkelenip kendisine gelme becerisine hayranım. Ancak gündemdeki olayları sadece 20 gün hafızada tutan bizler için de endişeliyim.
Geçmiş zamanda hem Hrant hem Ermeni olabilmeyi beceren HEPİMİZ! Şimdi de “Hepimiz Türk, Hepimiz Şehit!“ olma zamanı değil midir? Görünen o ki, terör sürdüğü müddetçe asker adayı olan Türk gençliği için şehitlik mertebesine ulaşma ihtimali sürmeye devam edecek.
deyerli kardeşim yazımda belki kürt olduğumu düşüneceksin ama asıl bir türküm 750 yıl önce bu vatana gelen bir türk boyunun devamıyız bazıları gibi sonradan türkleşmedim asıl konu ya gelelim terör diye bişe yok sadece var ediliyor ozaman bu varoluşa birilerinin çıkarın alet olup ben çocuğumu ölüme gönderecek kadar sorumsuz bir baba olamam burada vatan deil birilerinin çıkarı için ölmesine göz yumacak kadar sorumsuz olmasınlar vatansa baş tacı onun icin can feda ama konu vatan deil sen hiç bir m-veklinin yada bir subayın genaralin çocuğunun şehit olduğunu gördünmü okudunmu yok neden hep bizim çocuklarımız bunu soran yok sadece teröre lanet ben etmiyorum bu savaşı yapanları lanetleyelim ben lanetliyorum