ve sen gittin…

O’nu Aydın Otogarında görmüştün ilk kez. Bundan üç yıl önceydi. Bugün son kez gördün. Ve yer yine Aydın Otogarı; yine bir akşam vaktiydi. Saat 22:05. Her şeyin durduğu, anıların donduğu vakit.

Ağlayacağını sanıyordun. Nedense ağlamadın. Ama biliyorum yüreğinin kan ağladığını. Bu gece çok uzun olacak senin için. Ve geçmek bilmeyecek günler. Ne kadar yarım, ne kadar bitik kaldın ardında… Bak ne diyor MEVLANA:

Sensiz kalktım: hastayım üzgünlükten;
Sensiz oturunca ben yıkıldım içten.
Sensiz kurtuldum ayrılıktan gerçi,
Kan ağladım, ayrılıkta yoksun diye sen.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir